Στην επετειακή 100η Σύνοδο Πρυτάνεων και Προέδρων Δ.Ε. των Ελληνικών Πανεπιστημίων μίλησε η κα Χαρά Κεφαλίδου, Βουλευτής Ν. Δράμας και υπεύθυνη Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής.
Στην ομιλία της η Βουλευτής παρουσίασε τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, όπως αναφέρονται στην ολοκληρωμένη πρόταση νόμου που κατατέθηκε από το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η οποία σέβεται την ανεξαρτησία που οφείλει να έχει το πανεπιστήμιο, με προτάσεις που αναδεικνύουν τη διαφορετική οπτική, αλλά ταυτόχρονα εισάγουν συγκεκριμένες αλλαγές, ιδιαίτερα σε θέματα που το σχέδιο νόμου και οι προβλέψεις του θα δημιουργήσουν σοβαρά διοικητικά προβλήματα στην υλοποίησή τους.
Η Βουλευτής επισήμανε ότι: «Το μόνο θέμα που θα έπρεπε ουσιαστικά να νομοθετηθεί θα έπρεπε να αφορά στα επίπεδα και τα όργανα Διοίκησης των ΑΕΙ. Η εμπιστοσύνη στα όργανα Διοίκησης των ΑΕΙ και στο Αυτοδιοίκητο πρέπει να συνοδεύεται από ενίσχυση της διαφάνειας στη λήψη των αποφάσεων, πανεπιστημιακούς θεσμούς εποπτείας και ελέγχου και αξιολόγηση αποτελεσμάτων και λογοδοσία. Τα συμβούλια πρέπει να έχουν προγραμματικό και ελεγκτικό ρόλο και ταυτόχρονα κύρος, ώστε να συμβάλουν αποφασιστικά στην προσέλκυση ιδιωτικών πόρων και τη διασύνδεση με την κοινωνία και την αγορά εργασίας. Για το λόγο αυτό ο Πρύτανης εκλέγεται από το σύνολο των μελών ΔΕΠ και ως αυτοτελής μονάδα Διοίκησης και ελεγχόμενος, δεν πρέπει να είναι μέλος του συμβουλίου».
Στη συνέχεια ανέφερε ότι ο νόμος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν επιτρέπει, (παρά τις θετικές ρυθμίσεις), να θεωρηθεί ότι είναι μια μεταρρυθμιστική τομή που ανοίγει νέους ορίζοντες. Συνεχίζει την υπάρχουσα στασιμότητα και απέχει σημαντικά από αυτά που το Ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται για να κάνει το άλμα που οι καιροί απαιτούν: «Το ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται μια τελεία σε όσα έχουν και δεν έχουν γίνει και ένα νέο ξεκίνημα, κυρίως με αλλαγή της φιλοσοφίας του. Ένα λιτό πλαίσιο που θα αφορά κυρίως τον τρόπο διοίκησης και εποπτείας, το λειτουργικό και ακαδημαϊκό πλαίσιο και την οικονομική διαχείριση. Έτσι νοείται ο νόμος πλαίσιο».
Και κλείνοντας τόνισε ότι «τα πανεπιστήμια δεν χρειάζονται αυτήν την υπερρύθμιση των χιλίων τετρακοσίων σελίδων. Χρειάζονται εμπιστοσύνη, κανόνες, χρειάζονται λογοδοσία και σύστημα αυτοελέγχου για όσους ασκούν διοίκηση. Όλα τα υπόλοιπα, τα ιδρύματα θα πρέπει να τα αποφασίζουν τα ίδια μέσα από τους οργανισμούς και τους εσωτερικούς κανονισμούς τους και φυσικά μέσα από τα ακαδημαϊκά τους όργανα. Αυτά θα χαράξουν την ξεχωριστή φυσιογνωμία που θέλουν και που πρέπει να έχουν».
