Ερίτιμε Δημήτρη,
Εγκάρδιες ευχαριστίες για τα τιμητικά σου δώρα. Τα βήματά σου ρωμαλέα για ν’ ανέβεις στις απορρώγες κορφές του Παρνασσού.
Θάρρει όμως. Εδώ έγκειται η ομορφιά.
Ο βατός κάμπος για τους άμουσους. Ολονυχτίς μόχθησα να συμπορευθώ μαζί σου και να γευτώ την ομορφιά του έρωτα, που ωσάν θείο δώρο τον υφαίνεις. Είναι στ’ αλήθεια εύθραυστος.
Γράφε στίχους. Είναι το αλάτι της ζωής. Είναι η σωτηρία της πυρακτωμένης ψυχής, που αναζητεί το καθάριο νάμα της ανακούφισης. Αυτή θα σε οπλίζει με πασπαρτού για να πορθήσεις την ορειχάλκινη θύρα της ποίησης, για να γευτείς γλυκόγευστους καρπούς.
Ίσως κοπιαστικοί οι αδαμάντινοι στίχοι, που όμως αποζημιώνουν πλουσιοπάροχα, όταν συντίθεται ως φτιασίδια φανταχτερά στο νοερό εργαστήρι του καθάριου νου. Laboremus. Τι πιο όμορφο ένα τέτοιο ταξίδι της ζωής; Πόσο φανταχτερό το ταξίδι με το όχημα της ποίησης, που σε πολιτογραφεί πανάξιο πολίτη στην πόλη των Ιδεών!
Έρρωσο!
Ο ταπεινός δάσκαλός σου
Γεώργιος Κ. Χατζόπουλος, ο μοχθών να γεωργεί
