ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

τ. Λυκειάρχη

«Δύναμή μου η αγάπη του λαού»

 

Δεν θα πάψω να κρούω τη λύρα μου περιφερόμενος στους δρόμους και στις παρόδους της πόλης, που αγάπησα και θ’ αγαπώ, που χρόνια τώρα αφουγκράζομαι τη λαλιά της, λαλιά παραπόνου, πικρίας, απογοήτευσης. Μια πόλη προικισμένη από χίλια δυο καλούδια από τον Πανάγαθο. Μια πόλη ευλογημένη, που τη δέρνει η άδικη κατάρα. Το όνομά της δεν περισπάται κατά το αρχαίο τονικό σύστημα, αλλά είναι καρπός του ρωμαλέου ρήματος δρω. Συνώνυμη του κορυφαίου λόγου, που καθαίρει τη ψυχή, σωφρονίζει, συνετίζει, οδηγεί στην αδελφοσύνη, συμβάλλει στην αναβάθμιση του πνεύματος.

Μα για να στεφθεί με το στεφάνι της διάκρισης και της δόξας, ικευτικά αξιώνει την ομοψυχία και την αγαστή συνεργασία. Θέλει την ειλικρινή αγάπη, έστω κι αν αυτή προσφέρεται με το βαρύ τίμημα της προσωπικής ζημιάς.

Αξιώνει να έχετε ως οίακα του έντιμου αγώνα σας τον Θουκυδίδειο σοφώτατο λόγο: «Οι πολίτες ευτυχούν, όταν ευτυχεί η πόλη».

Δεν σας υποχρεώνει κανείς να αυτοαναγορευτείτε αυτόκλητοι σωτήρες για να εξαργυρώσετε «την αγάπη» σας με την αυτοπροβολή σας, την έξαρση του «εγώ» σας και τέλος την ενίσχυση του βαλαντίου σας.

Μη λησμονείτε ότι ο καλύτερος έπαινος, που θα σας απονεμηθεί, θα είναι να ασχοληθείτε με τα κοινά όχι έχοντας ενισχυμένο το βαλάντιό σας, αλλά να αποχωρείτε πένητες. Τότε θα είσθε άξιοι τιμής αγηράτου.

Η πόλη χρειάζεται στρατιώτες και όχι πολλούς στρατηγούς. Οι στρατιώτες φέρνουν τη νίκη σε σκληρές αναμετρήσεις. Ο στρατηγός με τη σωφροσύνη του, την εμπειρία του, την οξύνοιά του και τη ξέχειλη αγάπη του χειρίζεται με επιτυχία τον οίακα της πολιτείας, κατασιγάζει τα πάθη και εμπεδώνει την ομόνοια, παράγοντα πρώτιστο της προόδου.

Κι εσείς αριθμώντας το μισό της δωδεκάδας επιστρατεύετε κάθε όπλο αποδυνάμωσης του αντιπάλου σας. Για το καλό της πόλης;

Τα προβλήματα της πόλης είναι άχρωμα. Αφήστε στο βεστιάριό σας τα έγχρωμα σακάκια σας, αναδιπλώστε τα μανίκια και ενστερνισθείτε τη μονολεκτική προτροπή του Ρωμαίου ηγέτη Σεπτιμίου Σεβήρου «Laboremus».

Επιλέξατε τον πανάξιο ηγέτη και στελεχώστε τον με ικανούς συνεργάτες και μη λησμονείτε ότι «ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ».

Ο πολυκερματισμός των δυνάμεων δεν οδηγεί στην επιτυχία. Και η πόλη αναμένει προστάτες που θα αγαπούν αποκλειστικά αυτήν και μόνο.

Και όταν κλείσουν οι κάλπες, εσείς συναγμένοι στο ιερό παλλάδιο της Δημοκρατίας θα επιδίδεσθε συχνά στην εκτόξευση μύδρων κατά των αντιπάλων σας, η οποία θα γίνεται με γοργότερο ρυθμό, αν συμβεί και παρίσταται κάποιο ερτζιανό. Οι αλεκτρυομαχίες καλόν είναι να μη διεξάγονται σε ξένη αυλή, στην αυλή του λαού. Όσο για τα προβλήματα του τόπου, αυτά ας περιμένουν. Στο νου σας κυριαρχεί η σκέψη πως θα ηρωοποιηθείτε στα όμματα των ψηφοφόρων σας. Αν τέτοια σκέψη τριβελίζει τον νου σας, τότε να είσθε βέβαιοι ότι προδώσατε εκείνους, που σας προσφέρανε την εφήμερη δύναμη.

Διαφανώς αδωρότατοι, κατά τη Θουκυδίδεια ρήση, πρέπει να ιερουργείτε στο ιερό τέμενος της Δημοκρατίας. Ο ιδρώτας και το αίμα του μοχθούντος λαού είναι θείο νάμα. Σ’ αυτόν και μόνο ανήκει.

Ίσως πικράνω με τα γραφόμενά μου κάποιους «επιδόξους σωτήρες» της πόλης. Τα έγραψα κι άλλη φορά. Δεν μ’ απασχολεί. Το μόνο που με απασχολεί είναι το εύλογο παράπονο της πόλης, που αγαπώ με πάθος.