Στην πραγματικότητα δεν πρέπει να το ηρεμήσεις, αλλά να το παρηγορήσεις. Μάθε πώς θα μιλήσεις κατευθείαν στο συναίσθημα του παιδιού που πρέπει να διακόψει μια αγαπημένη του συνήθεια.
Νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε ότι τα μικρά παιδιά χρειάζονται ειδικούς χειρισμούς. Είναι προσωπικότητες που ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί, δεν μπορούν να αυτορρυθμιστούν συναισθηματικά –παρασύρονται δηλαδή από τα συναισθήματά τους εύκολα– και η διανοητική τους ανάπτυξη κάποιες φορές δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν αυτά που τους λέμε: χρειάζονται κυριολεξίες για να καταλάβουν.
Αν και μοναδικό και πανίσχυρο όπλο ενός γονέα με μικρό παιδί (αλλά και με μεγάλο) παραμένει η ψυχραιμία, υπάρχουν μερικές χρήσιμες συμβουλές ανά περίσταση που θα σας βοηθήσουν να χειριστείτε καταστάσεις οι οποίες ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Για παράδειγμα, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπίσετε τα tantrums, τα περίφημα παιδικά ξεσπάσματα της προσχολικής ηλικίας που μπορεί να σας φέρουν σε αμηχανία ή και αδιέξοδο.
Πώς αντιδρά ένα παιδί, όταν πρέπει να διακόψει κάτι που το ευχαριστεί
Αυτή τη φορά εστιάζουμε στο πόσο δύσκολα μπορεί να σταματήσει ένα μικρό παιδί αυτό που κάνει και το ευχαριστεί, προκειμένου να κάνει αυτό που πρέπει. Πολύ πρακτικά δηλαδή, να φύγει από την παιδική χαρά, επειδή βραδιάζει και πρέπει να γυρίσει στο σπίτι. Ή να σταματήσει να βλέπει τηλεόραση για να πάει να κοιμηθεί. Ή να το πάρουμε από την πισίνα όπου πλατσουρίζει, για να το κάνουμε μπάνιο.
Αυτές οι ασήμαντες αφορμές μπορεί να πυροδοτήσουν έντονα ξεσπάσματα από την πλευρά του παιδιού που εύλογα θα εκνευρίσουν και εμάς τους γονείς, καθώς είμαστε υπεύθυνοι για όσα πρέπει να γίνουν. Συνήθως λοιπόν αντιδρούμε κι εμείς με φωνές και απειλές, επιδεινώνοντας την κατάσταση.
Για να φτάσουμε πιο κοντά σε μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης, πρέπει να ξέρουμε τι την προκαλεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κύριος υπαίτιος είναι το συναίσθημα του αποχωρισμού που βιώνει έντονα το παιδί, όταν πρέπει να απομακρυνθεί από μια δραστηριότητα η οποία το ευχαριστεί.
Κυρίαρχο το συναίσθημα της απώλειας
Αν το καλοσκεφτείτε, μοιάζει με ένα μικρό πένθος, μια σημαντική για εκείνο απώλεια. Καθώς δεν είναι συνηθισμένο στους αποχωρισμούς, αλλά κυρίως στη διαχείριση των συναισθημάτων του, ξεσπάει έντονα και δεν θέλει να «χάσει» τη χαρά του.
Μάλιστα, αν προσπαθήσετε να μπείτε στη θέση του και να δείτε τα πράγματα με τη δική του ματιά, μάλλον θα το συμπονέσετε, αντί να σας εκνευρίζει. Βλέπετε, το παιδί δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η ρουτίνα είναι απαραίτητη κι ότι η διασκέδαση θα έρθει ξανά στη ζωή του – θεωρεί ότι όλα τελειώνουν τη στιγμή που οι γονείς του λένε: «Τέλος τώρα».
Πώς να ηρεμήσεις ένα μικρό παιδί
Γι’ αυτό, το μυστικό για να περάσετε όλοι ομαλότερα από τη φάση της διασκέδασης στη φάση των πρέπει, είναι να παραμείνετε σταθεροί στην απόφασή σας, χαμογελαστοί και κυρίως να του δώσετε ελπίδα. Η ελπίδα αυτή θα πρέπει να αφορά την επανάληψη της δραστηριότητας που το ευχαριστεί.
Έτσι, για παράδειγμα, πείτε: «Είναι ώρα να φύγουμε τώρα, αλλά το παιχνίδι δεν σταματάει εδώ. Σταματάει μόνο για λίγο. Αύριο πάλι θα είσαι ξανά εδώ».
Με αυτόν τον τρόπο θα κάνετε το παιδί να ελπίζει στην αποκατάσταση της όποιας απώλειας και –το πιο σημαντικό;– θα συνηθίσει στη διαχείρισή της, αφού θα μάθει ότι η διασκέδαση επανέρχεται πάντα μετά την απώλεια με κάποιον τρόπο.
Πηγή: ow.gr
