ΠΑΥΛΟΣ
Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,
πρός
τόν εὐαγῆ Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν καί παρά τοῦ σταυρωθέντος Δεσπότου Χριστοῦ συγχώρησις.
«Τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας»
(Α΄ Ἰωαν. 1,7)
Μεγάλη Παρασκευή. Φοβερό καί παράδοξο μυστήριο βλέπουμε νά συντελεῖται σήμερα. Ὁ ἀσύλληπτος συλλαμβάνεται. Στέκεται δεμένος μπροστά στόν Πιλᾶτο Αὐτός πού μπροστά Του στέκονται μέ τρόμο οἱ οὐράνιες δυνάμεις. Καταδικάζεται σέ σταυρικό θάνατο Αὐτός πού θά δικάσει ζῶντες καί νεκρούς. Ὁ Χριστός ὑπέμεινε ὅλα τά φρικτά πάθη μέ βαθειά σιωπή καί ἄκρα ταπείνωση χωρίς νά διεκδικήσει τό δίκαιό Του. Ταπείνωσαν τόν Χριστό οἱ ἄνθρωποι, ταπείνωσε καί ὁ Χριστός τόν Ἑαυτό Του χάριν τῶν ἀνθρώπων.
Ὀκτώ αἰῶνες πρό Χριστοῦ ὁ μεγαλοφωνότατος προφήτης Ἡσαΐας, προκατήγγειλε τό πάθος τοῦ Μεσσία βλέποντάς τον ἄδοξο, καταπληγωμένο, παραμορφωμένο, ἀγνώριστο καί ἀναφώνησε: «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἡσ. 53, 2-4).
Σήμερα ἀνυψώνεται μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς ἐπάνω στόν σταυρό Αὐτός πού δημιούργησε τόν οὐρανό, τήν γῆ καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς. Πόσο μεγάλος εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ταπείνωσε τόν Ἑαυτό Του μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ. Ἀφοῦ βασανίστηκε μέ τόν φρικτότερο βασανισμό ὁ Κύριός μας, ἀφῆκε τό πνεῦμα πάνω στό ξύλο τοῦ σταυροῦ, ἀπέθανε! Αὐτή ἦταν ἡ ἀποστολή Του. Ἔγινε ἄνθρωπος προπάντων καί κυρίως γιά νά προσφέρει θυσία, τήν ὑπέρτατη θυσία γιά τήν ἐξιλέωση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ κόσμου. Τή θυσία τοῦ Χριστοῦ προφητεύει ὁ μεγαλύτερος τῶν προφητῶν, ὁ πρόδρομος καί βαπτιστής Ἰωάννης, ὅταν δακτυλοδεικτεῖ τόν Ἰησοῦ καί λέγει «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωαν. 1,29). Νά τό ἀρνί τοῦ Θεοῦ, πού σηκώνει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Νά τό ἀρνί τοῦ Θεοῦ, πού θά σφαγεῖ, θά θυσιασθεῖ, γιά νά ἐξαλείψει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου.
Εὔλογα μπορεῖ κάποιος νά ρωτήσει: Ὁ Θεός δέν μποροῦσε μέ ἄλλον τρόπο νά σώσει τόν κόσμο; Ἔπρεπε νά σταυρωθεῖ; Τήν ἀπάντηση τήν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στόν διάλογο πού εἶχε μέ τόν Νικόδημο «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰω. 3,16). Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέει: «Ἄν γνώρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ φιλανθρωπία, ἔχεις τήν αἰτία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Χρειαζόταν ἡ ἄρρωστη φύση μας τόν γιατρό. Ὁ πεσμένος ἄνθρωπος εἶχε ἀνάγκη τόν ἀνορθωτή. Δέν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία, πώς ὁ παντοδύναμος Θεός εἶχε πολλούς τρόπους σωτηρίας. Αὐτός πού μέ ἕνα Του λόγο ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, μποροῦσε ἐπίσης μέ ἕνα Του λόγο νά τόν ἀναπλάσει. Μποροῦσε καί χωρίς τή σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ νά σβήσει τή φλόγα τῆς αἰωνίας κολάσεως. Τῷ γάρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκε;» (Ρωμ. 9,19). Ποιός μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στό θέλημά Του;
Καί ὅμως προτιμάει τή θυσία τοῦ Υἱοῦ Του, γιά νά μᾶς δείξει, πόσο φοβερό εἶναι τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, ἀφοῦ χρειάσθηκε γιά τήν ἐξάλειψή της τό πανάγιο αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέει ὅτι μποροῦσε ὁ Θεός καί χωρίς νά ἔλθει στή γῆ νά λύσει τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά ἔδειχνε τήν δύναμή Του. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως θά γινόταν καί πάλι, ὅπως ἦταν ὁ Ἀδάμ πρό τῆς παρακοῆς. Ἡ χάρη πού θά δεχόταν θά ἦταν ἐξωτερική καί ὄχι ἐνσωματωμένη στήν ὕπαρξή του. Ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ διάλεξε ἄλλο τρόπο σωτηρίας. Χάρη σ’ αὐτόν ὁ ἄνθρωπος δέν παίρνει μόνο τήν συγχώρηση. Συμφιλιώνεται μέ τόν Θεό, δικαιώνεται. Ἑνώνεται μέ τόν Χριστό, ἐνσωματώνεται μαζί Του καί γίνεται κοινωνός θείας φύσεως. Κορυφαία φανέρωση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού δέν γνώρισε ἁμαρτία, ἔγινε γιά μᾶς ἁμαρτία, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς δικαιοσύνη Θεοῦ. Μᾶς ἐξαγόρασε ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου, «γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα» (Γαλ. 3,13).
Ὑψώθηκε ἐκούσια ὁ Χριστός στό σταυρό καί μαζί Του συνανύψωσε τόν ξεπεσμένο κόσμο. Ἐπάνω στόν σταυρό κομματιάστηκε τό χειρόγραφο τῆς ἁμαρτίας καί γράφτηκε τό συμβόλαιο τῆς σωτηρίας μας. Πῶς ὕστερα ἀπό μιά τέτοια ἀγάπη νά μήν ἐπαναλαμβάνουμε μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Ὦ βάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως Θεοῦ!» (Ρωμ. 11,33).
Τό θεμέλιο τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας στηρίζεται στό ὅτι Ἐκεῖνος πού ἔπαθε, πού σταυρώθηκε, πού πέθανε, εἶναι ἀληθινά ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός γιά νά λυτρώσει τούς Ἑβραίους ἀπό τήν δουλεία τῶν Αἰγυπτίων, ἔστειλε τόν Μωϋσῆ. Αὐτός γιά νά συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες τῶν Ἑβραίων ἔχυνε τό αἷμα τῶν θυσιῶν ἐπάνω στό θυσιαστήριο. Ὅμως γιά νά λυτρώσει ἐμᾶς ἀπό τήν τυραννία τοῦ ᾅδη, ἦλθε Αὐτός ὁ ἴδιος «ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ 3,38). Γιά τήν ἐξάλειψη τῶν ἁμαρτιῶν μας ἔχυσε ὁ ἴδιος τό Αἷμα Του «οὐ δι᾿ αἵματος τράγων καί μόσχων, ἀλλά διά τοῦ ἰδίου αἵματος ἔσωσεν ἡμᾶς» (Ἑβρ. 9, 9-19). Ὁποιαδήποτε καί ὁσοδήποτε μεγάλη καί ἄν εἶναι ἡ ἁμαρτία, τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ τήν καθαρίζει. Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἔχει λυτρωτική δύναμη, καί μάλιστα αἰώνια. Ἐάν στίς θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό αἷμα ταύρων καί τράγων καί ἡ στάχτη ἀπό τά ὁλοκαυτώματα καθάριζαν τούς μολυσμένους ὡς πρός τήν καθαρότητα τοῦ σώματος, – τελετουργική καθαρότητα, – πόσο μᾶλλον τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει τή συνείδηση ἀπό νεκρά ἔργα, ὥστε μέ καθαρή συνείδηση νά μποροῦν οἱ πιστοί νά λατρεύουν τόν ἀληθινό Θεό;
Διότι ὁ Χριστός προσέφερε τόν Ἑαυτό Του ἄμωμο στό Θεό ἑνωμένος μέ τό αἰώνιο πνεῦμα, τή Θεότητα. Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἄπειρη δύναμη, διότι δέν εἶναι ἁπλά θυσία ἀνθρώπου, ἀλλά Θεανθρώπου. Τόσο πολύτιμη εἶναι ἡ σωτηρία μας, ὥστε νά ἀξίζει τό αἷμα ἑνός Θεοῦ! Πλουσιοπάροχα χύθηκε τό Αἷμα Του γιά τήν σωτηρία μας. Τό ἔχυσε ὅλο γιά νά ἐξαγοράσει τίς ψυχές μας. Καί ἐμεῖς; Κρατοῦμε αἰχμάλωτες τίς ψυχές μας, δουλεύοντας ἀκόμη στήν ἁμαρτία. Δέν ἤλθαμε σέ μετάνοια καί σέ ἐξομολόγηση.
Λοιπόν, «τίς ὠφέλεια ἐν τῷ αἵματί μου;» (Ψαλμ. 29,9) μπορεῖ νά μᾶς πεῖ ὁ Σωτῆρας μας. Χριστιανός ἀμετανόητος δέν ἔχει καμμιάν ἀπολογία «ὁ τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καί τό αἷμα τῆς διαθήκης κοινόν ἡγησάμενος» (Ἑβρ. 10,29), λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅσο πολυτιμώτερη ἡ ἐξαγορά του, τόσο βαρύτερη θά εἶναι ἡ τιμωρία του. «Πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας;» (Ἑβρ. 10,29).
Ἀδελφοί μου,
Ἐμεῖς ἄς δοξάσουμε τόν Σωτῆρα μας. Ἄς δεχθοῦμε τήν σωτηρία, ἄς βάλουμε ἀρχή μετανοίας. Ἄς ὠφεληθοῦμε ἀπό τό πολύτιμο Αἷμα πού χύθηκε γιά μᾶς. Ἄς τιμήσουμε τήν μεγάλη αὐτή μέρα ἐπάξια. Ἄς προσκυνήσουμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου ἀναφωνώντας Ἀνεξίκακε Κύριε μή μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν μας συγχώρησέ μας, ἐλέησέ μας, σῶσε μας γιατί Σύ ὑπάρχεις Κύριος καί Θεός μας. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος πρός τόν σταυρωθέντα Κύριον
Εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
