Ο πολιτισμός και η πλούσια ιστορική παράδοση της ακριτικής Δράμας αποτυπώθηκαν στο αγαλματίδιο που εμπνεύστηκε και φιλοτέχνησε ο καταξιωμένος Δραμινός γλύπτης, Οδυσσέας Τοσουνίδης, για λογαριασμό του 47ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους (47ου DISFF).
Μασίφ μέταλλο και το φημισμένο λευκό μάρμαρο της Θάσου αποτέλεσαν τα υλικά για το αγαλματίδιο με τον τίτλο «Διόνυσος», που απονεμήθηκε ως βραβείο στους δημιουργούς των καλύτερων ταινιών στην κατηγορία τους, που διακρίθηκαν στη φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Πρόκειται για ένα αφαιρετικό έργο με μια ιδιαίτερα προσωπική φόρμα, που χαρακτηρίζει τον Δραμινό καλλιτέχνη.
Μεγάλος νικητής της φετινής διοργάνωσης ήταν ο Δημήτρης Μουτσιάκας για την ταινία του Γκέκας, που απέσπασε τον «Χρυσό Διόνυσο». Στην ταινία, που διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό χωριό, πρωταγωνιστεί ένα ευαίσθητο 12χρονο παιδί, το οποίο δένεται με ένα κυνηγόσκυλο, αλλά «συνθλίβεται» από την πατριαρχία και τα στερεότυπα της αρρενωπότητας, όπως εκφράζονται από τον αμείλικτο κυνηγό πατέρα του.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Οδυσσέας Τοσουνίδης δεν κρύβει την χαρά και την ικανοποίησή του από την επιλογή που έκαναν οι διοργανωτές του φεστιβάλ στο πρόσωπό του να του αναθέσουν τη φιλοτέχνηση του βραβείου αλλά και την ανταπόκριση που αυτό είχε στους νικητές που το παρέλαβαν.
«Ήταν ιδιαίτερα τιμητικό για μένα», τονίζει, «και ευχαριστώ τα μέλη της διοργάνωσης για την απόφασή τους. Σε αυτό το αγαλματίδιο θέλησα να ενσωματώσω ένα σημαντικό στοιχείο της λαϊκής μας παράδοσης, που είναι τα διονυσιακά δρώμενα, τα οποία αναβιώνουν κάθε χρόνο την περίοδο των Φώτων. Αν δει κάποιος τη στολή του Μπαμπόγερου (ένα έθιμο που αναβιώνει στην Καλή Βρύση), αντιλαμβάνεται αμέσως την θεματική από την οποία εμπνεύστηκα».
«Το δεύτερο στοιχείο από το οποίο άντλησα έμπνευση», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «ήταν το άγαλμα της Ελευθερίας, που δεσπόζει στην πόλη της Δράμας. Αν παρατηρήσει καλά κάποιος το αγαλματίδιο θα δει ότι όλο το σύνολο παραπέμπει στο πέταγμα, στην ελευθερία που θέλει να βιώνει και να έχει ο άνθρωπος σε κάθε περίοδο της ζωής του. Γιατί χωρίς ελευθερία στη σκέψη, στην έμπνευση, δεν υπάρχει δημιουργία, δεν υπάρχει ζωή».
Από την Τιφλίδα της Γεωργίας στην Προσοτσάνη Δράμας
Ο Οδυσσέας Τοσουνίδης μας υποδέχθηκε στον χώρο δουλειάς του στην Προσοτσάνη, που μοιάζει περισσότερο με μια φάρμα τέχνης μέσα στη φύση παρά με ένα ατελιέ γλυπτικής. Ανάμεσα στο Φαλακρό και στο Παγγαίο, με άπλετη θέα στην πεδιάδα που απλώνεται μπροστά τους, διάσπαρτα γλυπτά έργα μέσα σε μια καταπράσινη έκταση. Και ο ίδιος, όπως πάντα απλός, λιτός, φιλόξενος αλλά ουσιαστικός και περιεκτικός στις κουβέντες του.
Γεννήθηκε το 1983 στην Τιφλίδα της Γεωργίας, μια πολυπολιτισμική κοινωνία όπως τονίζει και συμπληρώνει «μεγαλώνοντας με αυτές τις καταβολές έβλεπα πάντα με συμπάθεια και κατανόηση την διαφορετικότητα του κάθε λαού». Το εμβληματικό μαρμάρινο έργο του στην είσοδο της Προσοτσάνης, που δημιούργησε το 2021, αποτυπώνει το μεγαλείο της αλληλεγγύης, της ενότητας των λαών, της συνεργασίας, της καταδίκης κάθε μορφής βίας, γενοκτονίας, εθνοκάθαρσης ή ολοκαυτώματος σε βάρος των ανθρώπων.
Σε ηλικία δέκα ετών και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ξεκινάει μαζί με τους γονείς του ένα μακρύ και δύσκολο οδικό ταξίδι επαναπατρισμού στην Ελλάδα. Τελικός προορισμός η Δράμα, όπου υπήρχαν οικογενειακοί φίλοι.
Με σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου, στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Γεωργίας και στη σχολή Καλλιτεχνικής Επεξεργασίας Μαρμάρου, στη Δράμα. Με πολλές συμμετοχές σε διεθνή συμπόσια γλυπτικής στα οποία κατέλαβε δύο φορές την πρώτη θέση. Με περισσότερες από δεκαπέντε ομαδικές εκθέσεις και τρεις ατομικές στο ενεργητικό του. Με έργα του να βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ρουμανία, την Τσεχία, την Εσθονία, την Τουρκία, το Ιράν και το Καζακστάν, ο Οδυσσέας Τοσουνίδης ανήκει στη γενιά των νέων καλλιτεχνών που φιλοδοξούν να μιλούν μέσα από τα έργα τους και τη δουλειά τους.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ / Βασίλης Λωλίδης
