Δύο ξεχωριστές ημερομηνίες που σημάδεψαν την ιστορία του Ελληνικού Εθνούς

 

Σε μήνυμά του για την 6η Απριλίου 1914 και την 6η Απριλίου 1941, ο Αντιπεριφερειάρχης Δράμας κ. Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ ανέφερε τα εξής:

Κατά την πρώτη ημερομηνία της 6ης Απριλίου του 1914, οι Νεότουρκοι εκδίωξαν με βίαιο τρόπο από τις πατρογονικές τους εστίες τους Έλληνες της Επαρχίας Αδριανουπόλεως, Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης. Ήταν Κυριακή του Πάσχα, που πέρασε στην ιστορική μνήμη ως «το Μαύρο Πάσχα». Τότε, το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαμαρτυρόμενο προς την Υψηλή Πύλη και στις Πρεσβείες των Μεγάλων Δυνάμεων έκλεισε τα σχολεία, τις εκκλησίες και κήρυξε γενικό πένθος, καθώς και τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία σε διωγμό. Οι διώξεις, βέβαια και οι καταστροφές σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού άρχισαν, νωρίτερα από το 1906, από την Ανατολική Ρωμυλία. Ο πληθυσμός αριθμούσε τότε 300.000 Θράκες.

Από το 1913 ως το 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν με τη βία να εγκαταλείψουν τη γη των πατέρων τους και να καταφύγουν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, ενώ άλλες 96.000 Έλληνες οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα.

Το «7Ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών», που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο τον Ιούνιο του 2006, καθιέρωσε με απόφασή του σε πανελλήνια κλίμακα την 6η Απριλίου ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού».

Οι σημερινές εκδηλώσεις δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση έκφραση μίσους και αντεκδίκησης προς τους δράστες των εγκλημάτων της Γενοκτονίας, της γείτονας χώρας, αλλά αντιθέτως αποτελούν έκφραση οφειλόμενης τιμής και ιερού χρέους προς τους ηρωικούς πατέρες μας, που έζησαν τις κακουχίες, τη σκληρή προσφυγιά και τα δεινά των διώξεων, οδηγούμενοι στο μαρτυρικό θάνατο.

Έχουμε ιστορικό χρέος να αναδείξουμε τα γεγονότα, που στιγμάτισαν τη Θρακική Γενοκτονία και να μεριμνήσουμε, έστω και τώρα, για τη δικαίωση των προγόνων μας.

Κατά τη δεύτερη ημερομηνία της 6ης Απριλίου του 1941, η Πατρίδα μας δέχθηκε επίθεση από τα γερμανικά στρατεύματα μέσω Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας και παρά την ηρωική αντίσταση των προγόνων μας στις 9 Απριλίου παραδόθηκαν τα ελληνικά στρατεύματα της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Ανάμεσα στα ηρωικά μνημεία αντίστασης συγκαταλέγεται και το οχυρό «Λίσσε», το νέο «Μανιάκι» της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας. Στο οχυρό «Λίσσε», όπως και στα υπόλοιπα της γραμμής Μεταξά, ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε γενναία. Τα οχυρά δεν καταλήφθηκαν, αλλά παραδόθηκαν, μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας.

Το οχυρό «Λίσσε», όπως και τα άλλα, εξακολουθούν να παραμένουν σύμβολα αιώνια της ανδρείας των Ελλήνων και αποτελούν σημαντικά κέντρα ιστορικής μνήμης και αλήθειας. Έγραψαν λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ο

Οι δύο σημαδιακές παραπάνω ημερομηνίες λειτουργούν ως ένα πνευματικό ανθεκτικό ανάχωμα απέναντι στην ισοπεδωτική λήθη της εποχής μας, που απεργάζεται την αποδόμηση των πολιτισμικών στοιχείων του Έθνους. Η Περιφερειακή Ενότητα Δράμας θα στηρίζει και θα βρίσκεται δίπλα σε κάθε προσπάθεια και εκδήλωση, που αποσκοπεί στην εθνική ενότητα, ομοψυχία και αλληλεγγύη των Ελλήνων.