ΑΡΘΡΟ

Του Χρήστου Καραγιαννίδη

Πρώην Βουλευτή Ν. Δράμας

Μέλους Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

 

 

 

Μερικές παραδοχές για την πανδημία που μπορούν να γίνουν βάση για κουβέντα.

1. Η πανδημία που προκάλεσε ο Covid είναι θανατηφόρα και με εξαιρετική μεταδοτικότητα. Οι θάνατοι παγκοσμίως αλλά και όσοι κι όσες νοσηλεύτηκαν και νοσηλεύονται είναι η αντικειμενική απόδειξη για αυτήν την παραδοχή.

2. Η επιστημονική κοινότητα (λόγω και του μεγάλου κινδύνου) έτρεξε σε ταχύτατους χρόνους την έρευνα και την παραγωγή εμβολίου. Τούτο έγινε κατορθωτό όμως και λόγω της συνδρομής των δημοσίων συστημάτων υγείας σε όλο τον κόσμο. Προφανώς και αυτά τα εμβόλια έχουν παρενέργειες όπως συμβαίνει με το σύνολο των φαρμάκων που κυκλοφορούν. Ακόμα περισσότερο βέβαια γι’ αυτά τα εμβόλια γιατί ήταν κάτι που δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται ακόμα. Όμως μετά από 2,5 και πλέον δισεκατομμύρια ανθρώπους που έχουν εμβολιαστεί μπορούμε να πούμε πως τα εμβόλια είναι σε συντριπτικό βαθμό ασφαλή όσο είναι και άλλα σκευάσματα με τα οποία εμβολιάζεται ο κόσμος.

3. Στο επίπεδο των οικονομικών και πολιτικών ανταγωνισμών στην Ε.Ε. και την Αμερική για πολλοστή φορά το θύμα ήταν η δημόσια υγεία και οι φτωχές χώρες. Η αδηφάγα βούληση των εταιρειών να πλουτίσουν ακόμα και από αυτή την μεγάλη υγειονομική απειλή μας οδηγεί σε περισσότερες περιπέτειες από αυτές που λύνουν τα εμβόλια.

4. Πολλές κυβερνήσεις, και η δική μας μέσα σ’ αυτές, δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες στους λαούς του κόσμου με την εμφάνιση των εμβολίων. Η ανικανότητα τους, ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός τους, η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης μεταμόρφωσε το εμβόλιο ως τον από μηχανής θεό που θα μας έσωζε από την πανδημία. Μόνο που αυτό δεν είναι αλήθεια και έχει αποδειχτεί στην πράξη. Αυτά που μπορούν να μας δώσουν μία αισιόδοξη προοπτική για την αντιμετώπιση του Covid είναι η ενίσχυση της δημόσιας υγείας με προσωπικό και υλικά, η οργανωμένη υγειονομική παρακολούθηση του πληθυσμού και των κρουσμάτων, τα δωρεάν τεστ (σε όποια εκδοχή), η έρευνα και η παραγωγή φαρμάκων για την ιάση, η πλήρης και καθαρή ενημέρωση των πολιτών για την πανδημία.

5. Η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί την πεπατημένη της παλιάς προχουντικής δεξιάς. Νόμος-τρόμος και τάξη-τιμωρία. Αφού απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει την κρίση, αφού εφάρμοσε με εκπληκτικό ερασιτεχνισμό μέτρα που δεν απέδωσαν απολύτως τίποτα, αφού δυσφήμισε με την συμπεριφορά των μελών της την προσπάθεια των εμβολιασμών έρχεται τώρα με διχαστικό και τιμωρητικό τρόπο να επιβάλει όσα δεν κατάφερε να πετύχει με την πειθώ. Μόνο που στις δημοκρατίες (ακόμα και στην δική μας την πετσοκομμένη) τα πάντα πετυχαίνουν με διάλογο, επιχειρήματα και κοινωνικά παραδείγματα και όχι με απειλές και διωγμούς.

6. Ο εμβολιασμός είναι κοινωνική ευθύνη και συλλογική προσπάθεια και μόνο έτσι μπορεί να έχει έναν υψηλό βαθμό επιτυχίας.

7. Οι μεταλλάξεις του ιού μπορεί να αποδυναμώνουν την ανοσία των εμβολίων αλλά αυτή τη στιγμή (μαζί με τα πρωτόκολλα προστασίας) είναι τα μόνα εργαλεία που έχουμε για να προστατευθούμε. Τούτο βέβαια σημαίνει και κάτι ακόμα πως οι εμβολιασμένοι δεν θα πρέπει να θεωρούνται απρόσβλητοι από τον ιό και άρα θα πρέπει να συμμετέχουν στους περιοδικούς ελέγχους των τεστ. Φυσικά με συχνότερο τρόπο οι εργαζόμενοι/ες στον τομέα της υγείας. Κατανοητός ο φόβος, κατανοητή η αμφιβολία αλλά να μείνουμε μακριά από ακροδεξιές συνομωσίες και παραλογισμούς που μας οδηγούν σε άλλα μονοπάτια.

Στα παραπάνω μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες μικρές ή μεγάλες αλλά με τον διάλογο μπορούμε να βρούμε κοινό έδαφος για μια συλλογική προσπάθεια.

Κλείνω με μία προσωπική μου διαπίστωση. Ο εμβολιασμός είναι μία πολιτική πράξη που αναδεικνύει την κοινωνική αλληλεγγύη που πρέπει να έχουν μεταξύ τους οι άνθρωποι. Σε μία τέτοιου μεγάλου μεγέθους απειλή η απάντηση μπορεί να είναι μόνο συλλογική και όχι ατομική. Όπως ίσως στα περισσότερα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.