ΧΑΡΑ ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΔΗΜΑΡ Ν. ΔΡΑΜΑΣ
Στη Βουλή μίλησε την Παρασκευή 20 Απριλίου 2018 η κ. Χαρά Κεφαλίδου, Βουλευτής Δράμας και υπεύθυνη Πολιτισμού, κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που κατατέθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2017 (!), με θέμα: «Η Κυβέρνηση διώχνει τις μεγάλες επενδύσεις από τη χώρα: Ανικανότητα ή ιδεοληπτικές εμμονές;».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας της:
«Καλές οι εκθέσεις ιδεών αλλά με:
-2% ανάπτυξη φέτος και 1% του χρόνου,
-Τη φορολογία του επαγγελματία στο 65%-70%,
-Τον μισό πληθυσμό να φοβάται ακόμα και να πει την λέξη “τράπεζα”,
-Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να τρέμουν ότι θα χάσουν το σπίτι τους ή ότι θα κατασχεθεί ο λογαριασμός τους,
Πως άραγε θα ξεκολλήσουμε από τη λάσπη που έχουμε πέσει;
Την ώρα που το σύνολο των θεσμών θέτει θέμα αυστηρής εποπτείας της Ελλάδας μετά την ημερολογιακή λήξη του Μνημονίου ο Πρωθυπουργός, εμφανίζεται στο Καστελόριζο και δηλώνει βέβαιος ότι θα υπάρξει “οριστική και αμετάκλητη έξοδος, καθαρή έξοδος από επιτροπεία και προγράμματα” και δίκαιη ανάπτυξη που θα έχει και γεωγραφικό προσδιορισμό με τη στήριξη των ακριτικών νησιών όπως και όλων των περιοχών της χώρας.
Ο Πρωθυπουργός βλέπει ή λέει ότι βλέπει παραδείσους εκεί που καίνε τα καζάνια της οικονομικής κόλασης. Γιατί τόση υποτίμηση της λογικής μας;
Κύριοι της Κυβέρνησης,
O κ. Φίλης προχθές τα είπε: Για ποια καθαρή έξοδο μιλάτε; Για να υπάρξει η “καθαρή έξοδος” θα πρέπει να πληρούνται δύο προ-απαιτούμενα:
- Η πορεία εξόδου από την κρίση πρέπει να συνοδευτεί από σύγκλιση της οικονομίας μας με τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
- Οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν πρέπει να κλείνουν τις κοινωνικές ανισότητες και όχι να τις ανοίγουν.
Αν μάθαμε κάτι τα τελευταία χρόνια είναι ότι:
-Το κράτος ως κυρίαρχο αναπτυξιακό εργαλείο απέτυχε παταγωδώς
-Οι επιδοματικές πολιτικές ως θεραπεία στη χρόνια οικονομική και παραγωγική ασθένεια που ταλανίζει τη χώρα δεν είναι θεραπεία είναι δούλεμα
-Ο ιδιωτικός τομέας είναι ο μόνος ικανός να κάνει την υπέρβαση στην οικονομία.
Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα – στο ορατό, όχι στο αόρατο μέλλον- πακέτο επενδύσεων 100 δις ευρώ. Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που παραμένει αναπάντητο. Το χρήμα αυτό, μπορεί να προέλθει από τον ιδιωτικό τομέα. Από ξένες και εγχώριες επενδύσεις.
Τα λεφτά στις χώρες δεν τα κουβαλάνε Πρωθυπουργοί και Υπουργοί, αυτοί συνήθως τα μοιράζουν. Δουλειά της Κυβέρνησης είναι να φτιάξει συγκεκριμένο νομικό, θεσμικό, κρατικό και κοινωνικό πλαίσιο στη χώρα, που να καθιστά εφικτή, την επένδυση τόσων χρημάτων από τον ιδιωτικό τομέα.
Πάντως με διαγγέλματα σε γαλανούς ουρανούς και σμαραγδένια νερά Μνημόνια έρχονται, Ανάπτυξη πάλι όχι. Ούτε με 3ημερες φιέστες δεν έρχεται. Η Ανάπτυξη ζητάει πολύ συγκεκριμένα πράγματα: Γενναίες πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις που θα έρχονται κόντρα σε όλα τα θέσφατα με τα οποία έχουμε μεγαλώσει.
-Η Ελλάδα έχει ανάγκη από αναπτυξιακό σοκ. Τώρα.
-Η Ελλάδα έχει ανάγκη από λεφτά. Τώρα. Δικά της λεφτά όχι δανεικά.
Πού μπορεί να τα βρει; Οι συνάδελφοι που μίλησαν και αυτοί που θα τοποθετηθούν έχουν να πουν πολλά για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.
Η ίδια θα επικεντρωθώ σε έναν τομέα που τον έχουμε έτοιμο μπροστά στα μάτια μας κυριολεκτικά και μπορεί να δώσει στη χώρα άμεσα μια γερή αναπτυξιακή σπρωξιά προς τα εμπρός. Στο βαρύ πυροβολικό του τόπου μας τον πολιτισμό μας.
Όχι ως θεωρητική έννοια. Ως Προϊόν. Πολύτιμο, σπάνιο και εξαιρετικά δημοφιλές.
Αποτελεί τον πυρήνα των πολιτικών για τη βιώσιμη ανάπτυξη–οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική. Είναι αυτός που μπορεί να προσφέρει μια ολιστική αναπτυξιακή και παράλληλα, ανθρωπιστική θεώρηση σε μια κοινωνία που ταλανίζεται από οικονομικά, μεταναστευτικά, περιβαλλοντικά, δημογραφικά προβλήματα. Έχει τη σπάνια ικανότητα να μπορεί να συνεισφέρει γρήγορα και ουσιαστικά στην:
-αύξηση της απασχόλησης,
-αύξηση των επενδύσεων για έρευνα και καινοτομία,
-εξοικονόμηση ενεργειακών πόρων,
-βελτίωση της εκπαίδευσης,
-καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Η οικονομία του πολιτισμού συμπεριλαμβάνεται σταθερά στις μελέτες αναπτυξιακής στρατηγικής στις μεταβιομηχανικές και τις αναδυόμενες οικονομίες. Διεθνείς μελέτες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο πολιτιστικός τομέας αναπτύσσει ισχυρότατες αντιστάσεις σε περιόδους κρίσης και ύφεσης. Συμβάλλει σε ποσοστό άνω του 4,5% στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, ενώ παρουσιάζει σε ετήσια βάση αύξηση ± 12%, μεγαλύτερη από κάθε άλλο τομέα.
Μελέτη του Υπ. Πολιτισμού το 2014 για την αποτίμηση των κοινωνικο-οικονομικών επιπτώσεων των 1.300 έργων πολιτισμού που υλοποιήθηκαν με πόρους της Ε.Ε. απέδειξε ότι η αθροιστική πολλαπλασιαστική επίπτωση στο σύνολο της οικονομίας 1 εκατ. ευρώ αποδίδει σε ορίζοντα πενταετίας 3,44 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, η επένδυση υπερ-τριπλασιάζεται!
Η συμβολή του πολιτισμού στην άμεση αντιμετώπιση της υφεσιακής κατάστασης της χώρας μπορεί να είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.
-Χρειάζεται όμως μυαλό, έλλειψη αγκυλώσεων και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες.
-Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το πολιτιστικό μας προϊόν ως ζωτικό παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης, μέσω συνεργειών με δυναμικούς παραγωγικούς κλάδους, όπως ο τουρισμός, η εκπαίδευση, ο αγροτικός τομέας, η επιστήμη και η επιχειρηματικότητα.
-Δεν χρειάζεται: Ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, συντεχνιακές πολιτικές, τρικλοποδιές σε κάθε επένδυση που πάει να ξεκινήσει. Να σας θυμίσω;
-το Ελληνικό που ψάχναμε αρχαία στον αεροδιάδρομο;
-ή την επένδυση ύψους 300 εκατ. ευρώ, στην Αφάντου της Ρόδου όπου ενώ ο διαγωνισμός εγκρίθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ,
-υπήρξε εμπλοκή από το Υπ. Πολιτισμού, (επί Υπουργίας Μπαλτά), που αναοριοθέτησε τον αρχαιολογικό χώρο του Ερημοκάστρου
-ανέστειλε κάθε πρόοδο της επένδυσης
-ανάγκασε τους υποψήφιους επενδυτές να προειδοποιούν ότι θα αποχωρήσουν από το project, ζητώντας αποζημίωση;
-ή τις δεκάδες μαρίνες σε όλη την Ελλάδα που παραμένουν εγκαταλελειμμένες και αναξιοποίητες; Θυμίζω ότι για κάθε 100 θέσεις ελλιμενισμού δημιουργούνται 5 θέσεις εργασίας. Αλλά ποιος τις χρειάζεται!!!
-ή μήπως να θυμηθούμε τη μη αδειοδότηση λειτουργίας υδατοδρομίων και την απόσυρση του επενδυτικού ενδιαφέροντος για υδροπλάνα από τη χώρα μας που θα:
-τόνωνε τον τουρισμό σε μικρά νησιά
-δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας
-δημιουργούσε εισοδήματα για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις σε νησιά και παράκτιες περιοχές και
-έφερνε έσοδα για το κράτος;
Στην προ ημερών φιέστα του 13ου Περιφερειακού Συνεδρίου για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση του Νοτίου Αιγαίου, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αναφέρθηκε στο σχεδιασμό και στην αδειοδότηση των υδατοδρομίων σε 25 νησιά του Νοτίου Αιγαίου.
Αν έχουμε φτάσει τον Απρίλη του 2018 να συζητάμε ακόμη για σχέδιο νόμου απλοποίησης διαδικασιών και επεξεργασίες, όπως λέει ο λαός “φέξε μου και γλίστρησα”.
Συνδέοντας τον πολιτισμό με τον τουρισμό μας που:
-αντιπροσωπεύει κοντά στο 20% του ΑΕΠ,
-απασχολεί περίπου το 1/5 του εργατικού δυναμικού της χώρας, και
-είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της ελληνικής οικονομίας, που διαπερνά όλη τη διάρθρωση της κοινωνίας,
θα μπορούσε η χώρα μας να απογειωθεί αναπτυξιακά στο άμεσο μέλλον.
Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια Κυβέρνηση που η αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ που αποτελούν ένα σημαντικό “εργαλείο” για την ανάπτυξη της οικονομίας, την ενίσχυση των επιχειρήσεων και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας Καρκινοβατεί;
Στο ΕΣΠΑ 2014-20: Η Κυβέρνηση παρέλαβε 19,15 δις ευρώ που είναι το σύνολο των πόρων του ΕΣΠΑ για την χώρα μας. Τα 7,3 δις ευρώ ήταν διαθέσιμα προς απορρόφηση με τις ενέργειες της προηγούμενης Κυβέρνησης. Τι έχει καταφέρει; Σε σύνολο 19,15 δισ ευρώ πέτυχε εκταμιεύσεις 3,1 δισ. Δηλαδή κατάφερε το “συγκλονιστικό” ποσοστό απορρόφησης 15,92% κυρίως εμπροσθοβαρών έργων έτοιμων από την προηγούμενη κυβέρνηση, την ώρα που καιγόμαστε!!
Έχουμε μπροστά στα μάτια μας έτοιμη τη λύση για την αντιμετώπιση του άμεσου οικονομικού προβλήματος της χώρας. Τον πολιτιστικό μας πλούτο και τις δυνατότητες άμεσης διασύνδεσής του με τους περισσότερους ζωτικούς τομείς της οικονομίας μας.
Η μόνη που δεν την βλέπει είναι η Κυβέρνηση. Εκεί που ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει τον πολιτισμό μας ως όχημα ανάπτυξης, η κυβέρνηση τον αντιμετωπίζει ως εργαλείο εμμονικής προσκόλλησης στη συντεχνιακή νοοτροπία του παρελθόντος.
-Πού είναι η σύνδεση των σχολών ανθρωπιστικών επιστημών μας με διεθνή πανεπιστήμια και τα προγράμματα φιλοξενίας-σεμιναρίων στη χώρα μας για επιμόρφωση των σπουδαστών και των ερευνητών;
-Πού είναι η δημιουργία κοινών προγραμμάτων επιμόρφωσης ξένων σπουδαστών και επιστημόνων στο χώρο της αγροτικής παραγωγής, της βοτανολογίας και της γεωπονίας, με θερινά προγράμματα στην ελληνική περιφέρεια;
-Πού βρίσκεται το έργο επέκτασης της Εθνικής Πινακοθήκης;
-Πού βρίσκονται οι ανασκαφές στην Αμφίπολη;
-Πού είναι οι δράσεις για την αναβάθμιση της παρεχόμενης ποιότητας υπηρεσιών των μουσείων μας και των αρχαιολογικών μας χώρων;
-Έχει σκεφτεί κανείς από εσάς της Κυβέρνησης πόση αύξηση των εσόδων της χώρας θα μπορούσε να φέρει από μόνη της η Δήλος; Σε αυτό το νησάκι-μοναδικού πλούτου, που είναι ένας εκτεταμένος αρχαιολογικός τόπος, ανακηρυγμένο Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO φτάνουν μόνο 120.000 επισκέπτες ετησίως, όταν στη Μύκονο που είναι δίπλα περνούν πάνω από 2 εκατ..
Γιατί άραγε; Μήπως γιατί η πολιτεία δεν ξέρει πως να την αξιοποιήσει. Ίσως είναι πολύ απασχολημένη στην έρευνα για τυχόν ύπαρξη αρχαίων αμπελώνων στο χώρο του πρώην ανατολικού Αεροδρομίου στο Ελληνικό!
Στη χώρα που βιώνει 8 χρόνια ανελέητης οικονομικής κρίσης, που οι 28 χώρες της Ε.Ε. έφεραν εισπράξεις 9,872 δισ. ευρώ, αντιπροσωπεύοντας το 67,4% του συνόλου των εισπράξεων, ενώ υπήρξε αύξηση εισπράξεων κατά 18,6% από τουρίστες χωρών εκτός της Ε.Ε το 2017, η ηγεσία της:
-Οφείλει να αναγνωρίσει τον πλούτο και τις δυνατότητες της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς
-Οφείλει να αντιληφθεί τους αλληλένδετους ρόλους της συντήρησης, της παρουσίασης και της επικοινωνίας των πολιτιστικών αγαθών
-Οφείλει να σχεδιάζει και να υλοποιεί άμεσα όλες τις δράσεις που αντιμετωπίζουν την πολιτιστική μας κληρονομιά ως πηγή ευημερίας της χώρας και όχι ως ανασταλτικό παράγοντα ανάπτυξης της.
Ο πολιτισμός και ο τουρισμός συνιστούν το πιο ευρύ πεδίο άμεσα υλοποιήσιμης αναπτυξιακής πολιτικής. Η κατανόηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών, των διεθνών τάσεων και της δυναμικής που μπορούν εύκολα να υποκινήσουν ο πολιτισμός μας και ο τουρισμός μας αποτελεί τη θεμελιώδη προϋπόθεση για τη διατύπωση στόχων και τη χάραξη εθνικής στρατηγικής.
Κλείνοντας θυμάμαι πρόπερσι τον Πρωθυπουργό στην Ακρόπολη – Μάης ήταν, να υποδέχεται την ανάπτυξη που δεν ήρθε ποτέ στο ραντεβού της με την ιστορία. Αν δεν μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να αδράξει την ευκαιρία που βρίσκεται μπροστά της ας αφήσει αυτούς που μπορούν.
Η χώρα καίγεται να προχωρήσει μπροστά και θα προχωρήσει. Αλλά όχι με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ».
