«Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν»
Το τελευταίο 10ημερο στο νοσοκομείο Δράμας βιώσαμε μια κατάσταση που θυμίζει ακριβώς το χτίσιμο του γεφυριού της Άρτας, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση.
Η κλινική Covid άνοιγε το πρωί και το βράδυ έκλεινε. Την άλλη μέρα άνοιγε το βράδυ και το πρωί έκλεινε… και αυτό κράτησε επί μέρες.
Και τότε το «πουλάκι» μίλησε και ζήτησε τη θυσία όχι της γυναίκας του πρωτομάστορα , όπως θα έπρεπε, αλλά τη θυσία της Φωτεινής, της Χρυσής, της Δέσποινας, της Ασπασίας, της Φωτεινής, της Ιωάννας, της Ηλιανής, της Κατερίνας.
Και από σήμερα οι 8 νοσηλεύτριες, που δεν μας περίσσευαν, δόθηκαν ως αντάλλαγμα στο Νοσοκομείο Καβάλας για να μην ανοίξει η κλινική Covid.
Γιατί το Νοσοκομείο Δράμας, όπως και να έχει, έπρεπε να θυσιάσει κάτι και αποφάσισε να θυσιάσει τις 8 νοσηλεύτριες.
Γιατί στο Νοσοκομείο Δράμας έχουμε μάθει πάντα να λέμε ναι σε ότι μας ζητηθεί, όχι εμείς… οι διοικήσεις που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια.
Γιατί δεν βρέθηκε μια διοίκηση να ορθώσει το ανάστημά της και να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια τους εργαζόμενους της, που κρατούν όρθιο το Γ.Ν. Δράμας με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.
Γιατί οι εργαζόμενοι του ΕΣΥ πλέον αποτελούν έναν περιπλανώμενο θίασο, που βρίσκεται σε περιοδεία και μεταφέρεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του εκάστοτε διοικητή της ΥΠΕ.
Είναι πλέον λυπηρή αυτή η αντιμετώπιση των εργαζομένων από τη διοίκηση του Γ.Ν. Δράμας, η οποία αδυνατεί να προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων της και τους χαρίζει ως αντάλλαγμα στις επιθυμίες άλλων.
Η «ανθρωποθυσία» των 8 νοσηλευτών ας είναι η τελευταία πράξη του δράματος, που βιώνουμε στο Γ.Ν. Δράμας εδώ και 14 μήνες.
Γιατί κάπου πρέπει να έχει επιτέλους πάτο το βαρέλι του Γ.Ν. Δράμας, που χρόνια βουλιάζουμε μέσα του…
Ιάκωβος Σιρλαντζής, Πρόεδρος Σωματείου Νοσηλευτών
Παπαδόπουλος Ιωάννης, Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων
Κιόρτεβε Παρθένα, Πρόεδρος Συλλόγου Ιατρών
