ΑΡΘΡΟ
Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά
ATPL
AIRLINE PILOT
B737NG AIRBUS 320
Καλοκαιρινή ραστώνη. Η δύναμη που τα ισοπεδώνει όλα. Βρισκόμαστε εν μέσω θέρους, άλλες μέρες καυτού άλλες πιο δροσερού. Οι Έλληνες αγαπάμε το καλοκαίρι και καλά κάνουμε. Είμαστε προικισμένοι με έναν ήλιο που στέκει αγέρωχος εκεί ψηλά και δίνει ώθηση στα ενδόμυχα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Ζούμε πιο έντονα, σκεφτόμαστε θετικά πράγματα, χαράσσουμε το μέλλον μας.
Τα πρωινά είναι περίεργα. Ξυπνάς ιδρωμένος ή, αν έχεις κλιματιστικό όλη νύχτα στο φουλ, σχεδόν πιασμένος. Φοράς κάτι ελαφρύ (ή μεταξύ μας φοράς απλά ένα εσώρουχο γιατί σκας) και κυκλοφορείς έτσι σχεδόν όλη μέρα. Το καλοκαίρι είναι εποχή που δεν κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς. Βγαίνεις στο μπαλκόνι και ο γείτονας αναψοκοκκινισμένος με ένα σορτς ποτίζει τα λουλούδια στην αυλή. Η περιέργεια και τα μάτια του περίγυρου δεν τον απασχολούν. Αισθάνεται μια απελευθέρωση που τη δείχνει σε κάθε ώρα της μέρας του. Πράγματα απλά που δε μπορείς να χαρείς το χειμώνα, το καλοκαίρι αποκτούν νόημα. Μια 10λεπτη αναμονή στο μπαλκόνι, παίρνοντας απλά το μικρό αεράκι του πρωινού και κάνοντας σκέψεις ότι είσαι σε παραλία χαμένος από όλους κι από όλα. Η συμβατικότητα εξαλείφεται, υπάρχει αλλά δεν την αφήνεις να σε πνίξει όπως το χειμώνα που όλα τα βλέπεις μουντά και βαρετά.
Οι αισθήσεις γίνονται εντονότερες. Όσφρηση, γεύση, ακοή λειτουργούν για να σε βοηθήσουν στη μεγαλύτερη απόλαυση των ανέμελων καλοκαιρινών στιγμών. Η πόλη κατακλύζεται από μία ανυπόφορη ζέστη που σε ζαλίζει, σε κοιμίζει, ίσως σε κάνει και αντιπαραγωγικό ξεφυσώντας και διαμαρτυρόμενος συνέχεια: «πόση ζέστη κάνει (και) σήμερα;». Σου αρέσει όμως γιατί αυτό μας δίνει μια άλλη δύναμη, εσωτερική. Είναι η ελπίδα και η πίστη που δυναμώνει πως όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρουμε. Ο καθένας στο δικό του τομέα, στο δικό του μετερίζι. Ό,τι μπορεί να συμβεί μετατίθεται σε μέλλοντα χρόνο. Απελευθερώνεσαι, ηρεμείς και θες να τα ξεχάσεις όλα.
Η ραστώνη λοιπόν αναχαιτίζει τις κακές στιγμές μας, δίνει άλλη όψη στα ανθρώπινα πρόσωπα, εξιτάρει τις αισθήσεις αν και πολλές στιγμές η ανυπόφορη ζέστη μας κρατάει δέσμιους σε μια ανυπόφορη πραγματικότητα. Ας χαρούμε όσο είναι καιρός αυτές τις ανέμελες στιγμές. Με χαμόγελα και πολλές νέες εμπειρίες
H Ελλάδα μας, πιστεύω ότι είναι μια από τις καλύτερες και ομορφότερες χώρες του κόσμου από την άποψη του φυσικού περιβάλλοντος και του κλίματός, με το φως και το απέραντο γαλάζιο, τον ήλιο και τη θάλασσα, τα ποτάμια και τα βουνά, θαυμάσια μέρη για όλες τις εποχές του χρόνου, όπου θα μπορούσε να έχει ο καθένας μας ένα ευ ζην.
Γιατί όμως να έχει φτωχοποιηθεί τόσο πολύ η χώρα μας και να έχει γίνει αποικία χρέους;
Ποιος φταίει;
Εμείς οι πολίτες;
Εμείς που δυστυχώς τα τελευταία οχτώ χρόνια «ζυγόν υπομένουμε» ή οι από τα πάνω, ντόπιοι κυρίως, αλλά και οι ξένοι που κατάντησαν τη χώρα μας αποικία χρέους, έρμαια στους τοκογλύφους.
Δυστυχώς, ακόμη και το σύνταγμά μας «κατήργησαν» τη στιγμή που πράγματα αδιανόητα και δια την μεταθανάτιο ζωή, η βουλή, ο «ναός της δημοκρατίας» νομοθετεί και ψηφίζει επειδή έτσι το απαιτούν οι ξένοι, οι «βάρβαροι», που χωρίς την προηγούμενη έγκρισή τους, νόμος δεν περνάει από τη βουλή.
Και εμείς, οι από τα κάτω, πού είμαστε;
Οι Έλληνες του ότι «του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δεν υπομένει»;
Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει ούτε όραμα, αλλά ούτε και ελπίδα για το μέλλον από την εξουσία που κυβερνάει, αλλά και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφού για τα δύο επόμενα χρόνια έχουν υπογράψει και η βουλή έχει νομοθετήσει, αντισυνταγματικά κατά έγκυρους Έλληνες συνταγματολόγους, μέτρα, «μεταρρυθμίσεις», ωραία λέξη για τους άλλους ντόπιους και ξένους, δηλαδή μειώσεις μισθών και συντάξεων για τα γνωστά, μια ζωή, υποζύγια, που δυστυχώς ακόμη, δεν αντιδρούν!
Προπαγανδίζουν άπαντες την «μαγική» λέξη «ανάπτυξη», που θα έλθει ως μάνα εξ ουρανού ή από τους ξένους που νοιάζονται τόσο πολύ για το αν αυτοκτόνησαν 8.000 περίπου (ποιος ξέρει πόσοι ακριβώς είναι) ή αν πηγαίνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε!
Ανάπτυξη λοιπόν με βιομηχανίες και εργοστάσια δεν θα έλθει ποτέ, γιατί το κεφάλαιο και οι ολιγάρχες θα βρίσκουν για πολύ ακόμα, χώρες με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, αλλά και γιατί δεν ενδείκνυται, λόγω κόστους πρώτων υλών, γραφειοκρατίας κλπ.
Η μόνη διέξοδος είναι τοπικά όλοι μας να αυτό – οργανωθούμε και να αποφασίσουμε να αναστήσουμε τον Πρωτογενή τομέα παραγωγής, αλλά όχι σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. π.χ. για να φυτέψεις ένα αμπέλι στην αυλή σου ή στο χωράφι σου δίπλα από το σπίτι σου, πρέπει να αποφασίσουν οι Βρυξέλλες και θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα έτος για πάρεις την άδεια, με τη γραφειοκρατία που υπάρχει.
Άρα τι να περιμένουμε;
Την ελεημοσύνη που συνέχεια ζητάμε από τον Dr Σόιμπλε και την Frau Μέρκελ;
Είναι δυνατόν να σωθεί έτσι η φτωχοποιημένη χώρα μας, με τον «αυτόματο πιλότο» και όπου βγει;
Αλλά επειδή εδώ είναι «Βαλκάνια, δεν είναι παίξε, γέλασε», ας έχουμε ελπίδα στους Νέους μας και όλοι μαζί οι από τα κάτω, μια και είναι καλοκαίρι, καλοκαιρινή ραστώνη, ας απολαύσουμε το καλοκαίρι όπως μπορούμε ο καθένας μας.
Με λιγότερα χρήματα, ας βάλουμε ως προτεραιότητα τους εαυτούς μας και μετά τις άλλες υποχρεώσεις, που κάθε μέρα μας φορτώνουν και καταπιέζουν οι από τα πάνω.
Το καλοκαίρι, είναι η γενική χαλάρωση σε όλα τα επίπεδα στη χώρα μας. Διακοπές πάντα η εξουσία, ο δημόσιος τομέας παραπάνω από χαλάρωση, βλέπετε είναι τα «μπάνια του λαού» που έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, πολλά κρίσιμα νομοσχέδια ψηφίζονται στη βουλή γιατί δεν υπάρχουν αντιδράσεις, αλλά και όποιος δεν μπορεί, καλό είναι να προσπαθήσει έστω και για λίγο να πάει εκεί που του αρέσει, στο χωριό, στο βουνό ή στη θάλασσα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης είχε πει ότι «η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει».
Μετά το καλοκαίρι λοιπόν, οι νέοι μας πρώτα, αλλά και εμείς, όλοι οι από τα κάτω, να μην αφεθούμε σαν ανίκανοι στο έλεος της κάθε εξουσίας.
Εάν το αποφασίσουμε όλοι μαζί, μπορούμε.
Αρκεί να το πιστέψουμε.
