Ο Βουλευτής Δράμας κ. Κωνσταντίνος Δ. Μπλούχος, ως μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς, συμμετείχε την Τρίτη 15/3/2022 στη συνεδρίαση της επιτροπής που συνήλθε σε κοινή συνεδρίαση με την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Ελληνισμού (Πα.Δ.Ε.Ε.) με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή».
Ο κ. Μπλούχος έκανε ολιγόλεπτη παρέμβαση, στην οποία τόνισε τα εξής: «Η καταστροφή, κάθε καταστροφή περιλαμβάνει πολλές διαστάσεις. Αρκεί να σκεφτούμε πως η υποδοχή και ενσωμάτωση των προσφύγων μετά το 1922-23 συνιστά ένα εντυπωσιακό επίτευγμα, όπως αντίστοιχης σημασίας επίτευγμα υπήρξε η εγκατάστασή τους στη Μακεδονία. Αν θελήσουμε να πάμε το πράγμα λίγο παραπέρα, ίσως να μπορούμε δικαιολογημένα και να θριαμβολογήσουμε… Κατόπιν εορτής βέβαια, και με απόλυτο σεβασμό στον πόνο, τις οιμωγές και το ποτισμένο χώμα των χαμένων πατρίδων μας από το αίμα των προγόνων και συγγενών μας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή συνδέεται με την σημαντικότερη συνθήκη που έχει υπογραφεί τον 20ό αιώνα για την πατρίδα μας. Πρόκειται για τη συνθήκη της Λωζάννης, την συνθήκη που μας κατέστησε κυριολεκτικά θαλασσοκράτορες, σε πείσμα της πλημμυρίδας των αλλογενών και εν πολλοίς εχθρικών –κατά καιρούς- γειτόνων μας, σε επίπεδο κρατικής υπόστασης. Η Ελλάδα των 132 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων ηπειρωτικής γης είναι περίπου τριπλάσια σε έκταση, χάρη σε μια τεράστια επιτυχία ενός πολιτικού που ήξερε να βλέπει μπροστά. Μια συνθήκη, της οποίας υπάρχουν δυο βασικοί εχθροί στους οποίους πρέπει να αντισταθούμε, εφόσον αποδεχόμαστε ψυχικά, ότι αυτά τα χώματα κι αυτοί οι κάμποι κι αυτά τα νησιά κι αυτές οι θάλασσες, πρέπει να ορίζονται από εμάς:
-Ο αναθεωρητισμός συνόρων και λαών, όπως εκδηλώνεται σήμερα και από την περίπτωση των σχέσεων Ρωσίας Ουκρανίας,
-Και η πληθυσμιακή μας συρρίκνωση, ιδία δε στις ακριτικές περιοχές μας, ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η Συνθήκη της Λωζάννης και συνακόλουθα το “ελληνικό θαύμα εν ώρα ειρήνης”, όπως ονομάστηκε η αποκατάσταση ενάμισι εκατομμυρίου προσφύγων σε 18 μόλις χρόνια, σε μια χώρα κατεστραμμένη από τις συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις, αποδεικνύει το μεγαλείο της Ελλάδας, ως συλλογικής μας προοπτικής, αλλά και της ελληνικής ψυχής και είναι πάντα επίκαιρο, φτάνοντας ως τις μέρες μας. Η ιστορική μνήμη είναι ζωντανή, όχι μόνο για να μας θυμίζει, αλλά και για να μας καθοδηγεί. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε πληθυσμούς που διώκονται από την πατρίδα τους και ενώνουμε τις φωνές μας για να μπει ένα τέλος στην εκατόμβη αθώων ανθρώπων που ανήκουν σε θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανών από τις αρχαίες Εκκλησίες της Ανατολής που χάνονται καθημερινά από τρομοκρατικές πολιτικό-θρησκευτικές οργανώσεις. Οι εθνικές επέτειοι εξυπηρετούν ψυχωφέλιμους σκοπούς: μας υπενθυμίζουν ηρωισμούς του παρελθόντος, ενισχύοντας έτσι το εθνικό φρόνημα, την εθνική συνείδηση, την εθνική ομοψυχία – κοντολογίς την εθνική μας ταυτότητα. Ανακλούν και συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας απλοποιημένης αλλά ευρύτατα αποδεκτής εκδοχής του ιστορικού παρελθόντος που συγκροτεί τη συλλογική μνήμη».
