ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Ακούμε τελευταία από Μ.Μ.Ε. για ήρωες που μπορεί να είναι κάποιος ποδοσφαιριστής που έδωσε μια νίκη, ήρωας κάποιος που περιέθαλψε ένα ζώο, ηρωίδα κάποια γιατί επί ώρα ήταν όρθια ως μοντέλο και άλλα πολλά.
Ήρωας στην μυθολογική παράδοση και σήμερα ακόμη εννοείται κάποιος άνδρας ή γυναίκα που μπορεί να εμφανίζεται ως πρωταγωνιστής ενός μύθου, θρύλου, έπους με ικανότητες μεγαλύτερες από τον μέσο άνθρωπο, με αξιέπαινες πράξεις, θηριοκτονία, διάσωση ανθρώπων κλπ.
Οι δυνάμεις τους μπορεί να ‘ναι σωματικές (π.χ. Ηρακλής, στρατηγικές (π.χ. Θεμιστοκλής), διοικητικές (π.χ. Ιουστινιανός), διανοητικές (π.χ. Κολοκοτρώνης), ψυχικές (ηρωμάρτυρες – Κύπριοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ εκτελεσμένοι από τους Βρετανούς – Φυλακισμένα Μηνύματα, 1955-1959).
Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους οι ήρωες ενσωματώθηκαν με τη θρησκεία και έγινα Άγιοι.
Υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες που ξεχωρίζουν με την ανδρεία τους, αλλά που δεν κρατήθηκαν τα ονόματά τους (έπος ’40). Είναι ο στρατιώτης που πεθαίνει για την πατρίδα του, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο με εξαιρετικό θάρρος, τόλμη, γενναιότητα, με αυτοθυσία για έναν ανώτερο σκοπό. Γι’ αυτό έγινε γνωστό κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.
Επίσης ξεχώρισαν γυναίκες ηρωίδες στην Εθνική Αντίσταση δίνοντας και την ζωή τους ακόμη και έγινα πρότυπο θαυμασμού.
Ήρωες στα πιο μεγάλα μας κατορθώματα
μεσ’ τις πέτρες και στα χώματα!
Ας αναλογιστεί καθένας μας ποιον θεωρεί για ήρωα και θέλει να τον έχει πρότυπο.
