ΑΡΘΡΟ
Της Τόλης Καραγιαννίδου – Τσολπίδου
Συνταξιούχου τραπεζικής υπαλλήλου πρώην Α.Τ.Ε.
Αυτές τις μέρες με πολλά ονόματα ασχολούνται τα Μ.Μ.Ε. Στέκομαι σε τρία ονόματα: Πλουμπίδης Νικόλαος (αναφέρθηκα στο άρθρο μου στα 30-7-2015). Ήταν μια από τις πλέον τραγικές φυσιογνωμίες του Κ.Κ.Ε. που εκτελέστηκε στις 14-8-1954. Ήταν συνεργάτης του Ν. Μπελογιάννη και καταδικάστηκε «δις εις θάνατον» επί Κυβερνήσεως Παπάγου.
Πέτρος Κόκκαλης (αναφέρθηκα σε άρθρο μου στις 24-3-2016). Καρδιολόγος του Δ.Σ.Ε. Ήταν μάλιστα και ο επικεφαλής της «Επιτροπής βοήθεια στο παιδί» (1948). Πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Μόσχα πάνω στο καθήκον του στις 16-1-1962 και ο ραδιοσταθμός «Φωνή της Αλήθειας» μίλησε για την απώλεια του επιστήμονα και αγωνιστή της Ειρήνης και της Δημοκρατίας. Για την ταφή του στην Ελλάδα με δυσκολία το Αστικό Κράτος έδωσε στην σύζυγο ολιγοήμερη άδεια.
Μάνος Λοΐζος. Στιχουργός, μουσικοσυνθέτης. Ρομαντικός και επαναστάτης με αγώνες για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του συνδέθηκαν με τις λαϊκές μάζες με ποιότητα από στίχους. Από το 1961 έγινε μέλος του Κ.Κ.Ε. ο κυπριακής καταγωγής Μάνος που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και φοίτησε στην Αθήνα. 20-9-1971. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, στην βράβευση της ταινίας του Δαμιανού «Ευδοκία», για την οποία έγραψε την μουσική, ήταν εκεί, ενώ την ίδια ημέρα στην Αθήνα γινόταν η κηδεία του Γ. Σεφέρη. Στην αίθουσα απονομής υπήρχε αστυνομική παρουσία. Στο τέλος της βραδιάς ήρθαν 20-30 φοιτητές και ένα κορίτσι άρχισε να τραγουδάει Μίκη: «Στο περιγιάλι το κρυφό…» και ακολούθησαν όλοι, ενώ ο Μάνος διηύθυνε την ορχήστρα. Αργότερα είπε στην Μηχανή του Χρόνου: Απέναντι ήταν 7-8 αστυνομικοί έτοιμοι να μας μπουζουριάσουν, γιατί τότε με την μουσική του Μίκη «έμπαινες μέσα». Ρωτά ένας χωροφύλακας: -Τι κάνετε εδώ; -Αποχαιρετούμε φίλο που κηδεύτηκε σήμερα. –Συγγενής σας; – Όχι, Έλληνας. Ο Γ. Σεφέρης. Τον γνωρίζετε; Δεν διέκοψαν και όταν τέλειωσαν τα τραγούδια, είπε ο αστυνομικός: -Άντε τώρα σπιτάκιά σας. Αυτή ήταν η πρώτη λαϊκή αντίσταση, τόνισε ο Μάνος, επί Χούντας.
Τελευταίος του δίσκος σε στίχους του Τούρκου Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά από τον Ρίτσο. Πέθανε στην Μόσχα το 1982 από εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτά για να θυμόμαστε αυτούς που αξίζουν να τους μνημονεύουμε.
