Την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020 «την ημέρα που κατεβαίνουν οι Άγγελοι από τον ουρανό για να υποδεχτούν τη γέννηση του Χριστού», εκοιμήθει η Οσιολογιοτάτη Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Δημητρίου Νικήσιανης Καβάλας, Γερόντισσα Ταξιαρχία (κατά κόσμον Θεοφανω Καλφοπούλου από τα Γιαννιτσά).

Η γερόντισσα τα τελευταία χρόνια είχε πολλά προβλήματα υγείας, κυρίως στους πνεύμονες, τα όποια όμως τα αντιμετώπιζε σιωπηλά και με ταπεινότητα. Παρόλο που ανάρρωσε πολύ γρήγορα από κορωνοϊό και χωρίς να νοσηλευτεί, κατέληξε δύο μήνες μετά από πολυοργανική ανεπάρκεια-πνευμονία στο Νοσοκομείο της Καβάλας. Δεδομένου ότι, τα τεστ στα οποία υποβληθεί βγήκαν αρνητικά όσον αφορά τον κορωναϊό, η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται εντός της Μόνης και η ταφή της έγινε μέσα στο μοναστήρι.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Αντιπεριφερειάρχη Κώστα Αντωνιάδη για να καταλάβει κανείς το μεγαλείο ψυχής της Γερόντισσας:

«Η Ηγουμένη υπήρξε μια πνευματική προσωπικότητα που με τις δράσεις της ιδρύοντας και αναδεικνύοντας την Ιερά Μόνη Αγίου Δημητρίου η κοινωνία της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας και Θάσου της οφείλει πολλά.

Είμαι σίγουρος ότι ο Θεός θα την κατατάξει ανάμεσα στους Αγίους.

Καλό Παράδεισο Ηγουμένη Ταξιαρχία!!!».

 

Λίγα λόγια για την Γερόντισσα:

Η Γερόντισσα Ταξίαρχία γεννήθηκε στα Γιαννιτσά Πέλλας στις 6 Ιουνίου 1946. Ήταν το τέταρτο κατά σειρά από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Η οικογένεια της ήταν πάντα κοντά στο Θεό και το έργο που πρόσφεραν στην Εκκλησία, είναι ευρέως γνωστό στην κοινωνία των Γιαννιτσών και ιδιαιτέρως στη Μητρόπολη Γιαννιτσών, Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Μάλιστα ο πατέρας της γερόντισσας εχάρει πλησίον της μοναχός και ετάφει στο μοναστήρι όπου η θυγατέρα του προΐστατο. Η Γερόντισσα ούσα πτυχιούχος της καταρχήν της Νομικής και στη συνέχεια της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ως δεύτερο πτυχίο, εισήλθε στην υπό ανέγερση Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Νικήσιανης Καβάλας και στις 26 Δεκεμβρίου 1986 και έλαβε το Αγγελικό Σχήμα από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Ευδόκιμο. Στις 26 Οκτωβρίου του 2004 χειροτονήθηκε Ηγουμένη από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομο.

Η Ηγουμένη με την προσευχή της, τις συμβουλές της, τη διορατικότητα της έχει βοηθήσει πολύ κόσμο που είχε πραγματική ανάγκη. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατέφευγαν για παρηγοριά στη Γερόντισσα. Και περίμεναν στη υπομονετικά στη σειρά έξω από το κελί της για να την συναντήσουν. Ο λόγος της πάντα δυναμικός, μεστός, ευφυής. Δραστήρια, ενθουσιώδης, επικοινωνιακή, φιλόξενη ήταν λίγα από τα χαρίσματα που διακατείχε και χάρη σ’ αυτά κατάφερε να χτίσει το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου. Ένα πραγματικό κόσμημα μέσα στις καταπράσινες πλαγιές του Παγγαίου Όρους, μέσα στο οποίο δημιούργησε 70 κλίνες για τους επισκέπτες της μονής.

 

Τα θαύματα στη Μονή και στην Ηγουμένη προσωπικά

Τα θαύματα στη Μονή ξεκίνησαν από τον πρώτο κιόλας χρόνο από την ανέγερση του μοναστηριού. Παρακάτω παρατίθενται κάποια από αυτά όπως περιγράφονται στη μελέτη του Πρεσβύτερου Κωνσταντίνο Ντινούδη “Τα μοναστήρια του Νομού Καβάλας και η Συμβολή τους στον Μακεδονικό Αγώνα”:

· «Ήταν η πρώτη χρονιά της λειτουργίας της Ιερά Μονής. Φθινόπωρο του 1977. Ο καιρός ήταν άστατος καθώς ραγδαίες βροχές έπεφταν καθημερινά. Η Ιερά Μονή αντιμετώπιζε στεγαστικά προβλήματα και τα νερά ταλαιπωρούσαν πολύ τις μοναχές αφού αυτά έφταναν πολλές φορές μέχρι και τους εσωτερικούς χώρους, στους διαδρόμους, στην κουζίνα αλλά και στο αρχονταρίκι ακόμη. Η Ηγουμένη Ταξιαρχία παρακάλεσε τον αοίδιμο Μητροπολίτη Αμβρόσιο να τις βοηθήσει στη λύση του προβλήματος που τις ταλαιπωρούσε. Πράγματι εκείνος τις υπέδειξε ν’ απευθυνθούν σ’ ένα λαμαρινάδικο της Νικήσιανης, που ιδιοκτήτης του ήταν ο Ευάγγελος Μαυρουδής. Την ίδια μέρα της υπόδειξης του λαμαρινάδικου καταφθάνει προς το μεσημέρι στη Μονή ο γιος του σιδηρουργού, ύστερα από εντολή του πατέρα του και αναζητά την Ηγουμένη. Απευθυνόμενος σ’ αυτήν, την ερωτά: “Με συγχωρείται, Ηγουμένη, για την ανησυχία. Μήπως θέλετε να σας κατασκευάσουμε κάποιο υπόστεγο;” Έμεινε έκπληκτη η Ηγουμένη από την απρόσμενη ερώτηση του άγνωστου νέου και τον ρωτάει ποιος είναι και πως γνωρίζει ότι χρειάζονται υπόστεγο; Κι εκείνος τότε γεμάτος δέος την απαντάει. “Ηγουμένη, ο πατέρας μου, ο Ευάγγελος Μαυρουδής, που είναι υπερήλικας, βρίσκεται εδώ και πολλούς μήνες στο κρεβάτι. Χθες το βράδυ είδε στον ύπνο του τον Άγιο Δημήτριο, ο οποίος του είπε: Χρειάζομαι ένα υπόστεγο για να μην μπαίνει στο σπίτι μου νερό, όταν βρέχει. Θα σου δώσω παράταση της ζωής σου και θα πρεσβεύω για την υγεία σου. Σήμερα το πρωί μου έδωσε εντολή ο πατέρας μου να έρθω στο Μοναστήρι και να συνεννοηθώ μαζί σας για την κατασκευή του υπόστεγου, που θα σας προστατεύσει από τα νερά της βροχής. Πέστε μου, λοιπόν Ηγουμένη, έχετε τέτοιο πρόβλημα; Και βέβαια αυτή του απαντάει ότι πράγματι έτσι συμβαίνει”. Έτσι ο Άγιος Δημήτριος είχε αρχίσει να δείχνει τη στοργή Του για τη Μονή Του με θαυματουργό τρόπο».

· «Η Μονή είχε μεγάλη ανάγκη από ένα αυτοκίνητο, που θα της έλυνε πολλά προβλήματα. Τα οικονομικά της δεν της επέτρεπαν μια τέτοια πολυτέλεια. Το πρόβλημα έγινε γνωστό στους ευσεβείς προσκυνητές. Κάποιος κύριος, που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, πήρε την απόφαση να δώσει λύση στο πρόβλημα. Μια μέρα προτού φτάσει το αυτοκίνητο, το δωρισμένο από τον ανώνυμο κύριο, στη Μονή, εμφανίζεται ο Άγιος Δημήτριος στον ύπνο κάποιου Νικησιανιώτη και του λέει: “Να πεις στην Ηγουμένη ότι άκουσα την παράκλησή της, και της στέλνω ένα αυτοκίνητο. Να της πεις να γράψει επάνω το όνομά μου”».

Γενικότερα είναι αναρίθμητα τα θαύματα στη Μονή είτε από τον ίδιο τον Άγιο Δημήτριο, στον οποίο πολλά άτεκνα ζευγάρια απευθύνονταν και εν συνεχεία βάφτιζαν εκεί τα παιδιά τους, είτε από το αγίασμα της Αγίας Βαρβάρας.

Άλλα έργα της Γερόντισσας Ταξιαρχίας

Στο μοναστήρι, χάρη στη Γερόντισσα Ταξιαρχία, πέρα από την πανήγυρη του Αγίου Δημητρίου δεσπόζει και μία δεύτερη μεγάλη πανήγυρη προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Γοργουπηκόου. Την 1η Οκτωβρίου 1995, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Κυρός Ευδόκιμος, έφερε με επισημότητα από την Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους αντίγραφο της Ιεράς Εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοϋπηκόου. Από τότε ξεκινά μια μεγάλη προσπάθεια να ανεγερθεί ένας νέος και μεγάλος Ιερός Ναός, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου. Πράγματι η Γερόντισσα τα

καταφέρνει με την βοήθεια πολλών ευλαβών χριστιανών και σήμερα ο Ιερός Ναός δεσπόζει του κτιριακού συγκροτήματος.

Η Γερόντισσα Ταξιαρχία είναι αυτή που κάθε χρόνο διοργάνωνε με δική της έμπνευση τη λιτανεία της Μεγάλης Παρασκευής, όταν ο ιερός Κλήρος με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως ακολουθούμενος από τους πιστούς ανέβαινε εν πομπή μεταφέροντας το Σταυρό και τον Επιτάφιο συνοδεία μουσικής στο λόφο του Γολγοθά, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς επάνω από το Μοναστήρι και όπου ψάλλονταν στην ύπαιθρο σε κατανυκτική ατμόσφαιρα η Ακολουθία της Αποκαθήλωσης.

Χάρη, επίσης, της Γερόντισσας Ταξιαρχίας στο μοναστήρι φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα: του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου, του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, του Οσίου Δαυΐδ του εν Θεσσαλονίκη, του Οσίου Σεραφείμ, Αγίου Νηπίου, Αγίου Αρσενίου, της Αγίας Ευπραξίας, του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, της Αγίας Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αγίου Ευτύχη.