ΑΡΘΡΟ
του Μαργαρίτη Τζίμα
Καθηγητή
Οι τελευταίες μεγάλες μαζικές αντιδράσεις των πολιτών ήταν μέχρι το 2012. Μετά είχαμε για δέκα χρόνια αντικοινωνικές και απάνθρωπες πολιτικές των μνημονίων και ο λαός ελάχιστα αντιδρούσε.
Δηλαδή δέχτηκε τη βάναυση μείωση των μισθών και των συντάξεών του, την ανεργία, τη μισή εργασία και τίποτε. Φοβόταν μήπως χάσει και αυτά που του έμειναν.
Θυμάμαι τον Φεβρουάριο του 2012 όταν δεν ψήφισα το δεύτερο μνημόνιο, μου λέγανε πολλοί μπράβο σου, αλλά υπήρχαν και πολλοί που έλεγαν πως αν δεν περνούσαν τα μνημόνια στην Ελλάδα δεν θα είχαμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις.
Όμως τώρα ακόμη και το ΔΝΤ παραδέχεται πως ήταν σκληρή η εφαρμοζόμενη πολιτική των μνημονίων στην Ελλάδα. Και τι έγινε; Σώθηκαν οι τράπεζες και δυστύχησε ο λαός.
Όσο παράξενο και απολίτικο και αν φαίνεται, τα μνημόνια στην Ελλάδα ήταν η καταστροφή της. Και κυρίως η παραποίηση των οικονομικών στοιχείων που έγιναν από τον κ. Γ. Παπανδρέου. Διότι στα παραποιημένα εκείνα στοιχεία στηρίχθηκε το ΔΝΤ να μας βάλει στους μηχανισμούς του.
Γνωρίζω καλά τα οικονομικά της εποχής εκείνης, γιατί ήμουν μέλος της επιτροπής οικονομικών της Βουλής. Τα είπαμε το 2009. Ο λαός όμως ήθελε αυτούς που εκπροσωπούσαν το «λεφτά υπάρχουν» και έτσι οδηγήθηκε στον αφανισμό. Ναι, μνημόνια και πανδημία αφάνισαν τους πολίτες.
Και οι λαϊκιστές της πολιτικής γνωρίζοντας πως είναι αδύναμοι να εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική έταξαν το 2015 αυξήσεις μισθών, μειώσεις φόρων και ανάπτυξη και αντί για αυτά μας οδήγησαν δια του ΣΥΡΙΖΑ στο τρίτο μνημόνιο. Ποιοι; Αυτοί που θα καταργούσαν τα προηγούμενα δύο μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Και ο λαός όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθεί. Περιμένει την άνοιξη. Περιμενει τα δίκαια του. Και προσπαθεί η σημερινή κυβέρνηση να σώσει την κατάσταση. Και τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό. Εχει όμως απέναντι της μια αντιπολίτευση χωρίς πολιτικό και κοινωνικό στίγμα. Μια αντιπολίτευση που χρησιμοποιεί τακτικές πολιτικής επιβίωσης προηγούμενων δεκαετιών.
Σε όλα αυτά ο λαός είναι όμως ο κυρίαρχος. Αυτός είναι ο αποδέκτης των πολιτικών της κάθε εξουσίας. Ας σεβαστούν τους πολίτες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια οικονομική θύελλα που του περιβάλλει.
Η διαπαιδαγώγηση του λαού δε γίνεται μόνο από το σχολείο, από την οικογένεια, από την εκκλησία. Γίνεται από και τα κόμματα και από τα μέσα ενημέρωσης. Τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι στο απυρόβλητο της κριτικής. Έχουν τεράστια ευθύνη για τον αποπροσανατολισμό των πολιτών.
Ας καταλάβουν όλοι στη χώρα μας πως ο λαός δεν αντέχει άλλο την πολιτική που δεν του βελτιώνει τη ζωή του. Είναι ώρα για μεγάλες αποφάσεις για όλους.
