Τα συγκλονιστικά λόγια της 12χρονης Αρεζού που από τη Μόρια πήρε υποτροφία για τη Βοστόνη

ΗΑρεζού, η 12χρονη αφγανή που από τη Μόρια, πήρε υποτροφία για το Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης μίλησε στο OPEN και την εκπομπής «Ώρα Ελλάδος» περιγράφοντας τις δυσκολίες που πέρασε, έστειλε το συγκινητικό της μήνυμα ότι «στο τέλος μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα όταν πιστέψουμε στον εαυτό μας» ενώ μιλώντας για τα όνειρα που έχει για τη ζωή της εξήγησε ότι θα ήθελε να γίνει γιατρός και να φτιάξει ένα νοσοκομείο στο οποίο όλοι οι άνθρωποι θα μπαίνουν δωρεάν.

«Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό που πέτυχα», είπε η 12χρονη η οποία έζησε στη Μόρια. Η Αρεζί μιλά πέντε γλώσσες, ταρί, φαρσί, αγγλικά, τουρκικά ενώ μέσα σε 2 χρόνια έχει μάθει και άπταιστα ελληνικά.

Στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα απέναντι σε όλους όσοι καταφέρονται εναντίον των προσφυγόπουλων που φοιτούν στα σχολεία της χώρας, εξήγησε ότι οι δάσκαλοί της τη βοήθησαν κι έτσι κατάφερε να μάθει τη γλώσσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, ενώ η μητέρα της 12χρονης προσπαθούσε επί 9 μήνες να καταφέρει η κόρη της να πάει στο σχολείο.

Η Αρεζού Καμπούλη δεν ξέχασε τα παιδιά που βρίσκονται ακόμα στη Μόρια και έστειλε το μήνυμά της λέγοντας τους ότι «δεν είστε μόνα σας και πρέπει να παλέψετε για την εκπαίδευσή σας».

Η 12χρονη περιέγραψε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες έφτασε με την οικογένειά στη Λέσβο με βάρκα από την Τουρκία. «Μείναμε 6 μήνες στη Μόρια και συνολικά είμαστε 3 χρόνια στην Ελλάδα», είπε η Αρεζού.

Από την πλευρά της η μητέρα της Αρεζού, εξήγησε ότι η εκπαίδευση είναι κάτι που κρίνει ως προτεραιότητα για τα παιδιά της και έψαξε πολύ τι μπορεί να κάνει για να πάνε στο σχολείο τα παιδιά της και να μάθουν πολλές ξένες γλώσσες.

Κλείνοντας, η 12χρονη είπε ότι όταν μεγαλώσει ονειρεύεται να γίνει γιατρός, να φτιάξει ένα νοσοκομείο και οι άνθρωποι να μπαίνουν δωρεάν, γιατί θελω να κάνω μια καλή πράξη για όλους αυτούς τους ανθρώπους πέρασαν και περνάνε ό,τι κι εγώ.

Το γράμμα της Αρεζού

«Αγαπητό μου σχολείο, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη δυνατότητα που μου δώσατε αυτή τη σχολική χρονιά να μάθω μαζί με Έλληνες μαθητές και να ενταχθώ στη σχολική κοινότητα. Είμαι τόσο χαρούμενη που είχα την ευκαιρία όχι μόνο να γνωρίσω το σχολείο, αλλά επίσης να προσαρμοστώ σε ένα νέο περιβάλλον παρά τα γλωσσικά εμπόδια», έγραφε μεταξύ άλλων η Αρεζού τον Ιούνιο του 2020, μετά την αποφοίτησή της από τη Στ’ τάξη του 15ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης.

Στο γράμμα της, η νεαρή μαθήτρια έκανε ειδική μνεία στην υποστήριξη που είχε από τους δασκάλους του σχολείου της, με τη βοήθεια των οποίων κατάφερε μόλις σε λίγους μήνες να μάθει ελληνικά: «Η υποστήριξη των δασκάλων είναι πραγματικά αυτό που έκανε την εμπειρία μου τόσο μοναδική, γιατί οι δάσκαλοί μου, μού έδωσαν ξεχωριστό μάθημα για να μάθω τη γλώσσα».

Τι λέει η ίδια η Αρεζού

Όπως εξήγησε μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η Αρεζού, «έγραψα αυτό το γράμμα για να δείξω την αγάπη μου για την Ελλάδα και τους ανθρώπους, την εμπειρία μου, πώς ένα κορίτσι από άλλη χώρα ήρθε εδώ. Δεν ήταν πολύ εύκολο να έρχεσαι σε άλλη χώρα, να γνωρίζεις άλλους ανθρώπους, άλλη γλώσσα, άλλη κουλτούρα. Πρέπει να το κάνεις όμως». Σήμερα η Αρεζού ετοιμάζει τις αποσκευές της για να γνωρίσει ένα νέο τόπο, την Αμερική αυτή τη φορά.

Η Αρεζού ήταν μόλις έξι χρονών όταν αναγκάστηκε με την οικογένειά της να εγκαταλείψει την πατρίδα της, το Αφγανιστάν, για να ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι της μετανάστευσης. Η εκπαίδευσή της διακόπηκε, ωστόσο η αρχή των γονιών της ήταν ότι το παιδί δεν πρέπει να διακόψει τα μαθήματά του, με αποτέλεσμα να τη διδάσκουν οι ίδιοι ακόμα και στο σπίτι.

arezu.jpg
(Copyright: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Πώς έφτασε η οικογένεια στην Ελλάδα

Έπειτα από τρία χρόνια παραμονής στην Τουρκία, η οικογένεια έφτασε στη Λέσβο τον Ιανουάριο του 2019, όπου διέμεινε αρχικά στο κέντρο υποδοχής της Μόριας, και έπειτα σε διαμέρισμα με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. «Ήταν πολύ δύσκολα στη Μόρια», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η μητέρα της, Μαριάμ και προσθέτει: «Απογοητεύτηκα όταν συνειδητοποίησα ότι τα ελληνικά σχολεία δεν δέχονται εύκολα πρόσφυγες και αναρωτιόμουν τι θα γίνει με τα παιδιά μου». Εννιά μήνες μετά, η Αρεζού κατάφερε να εγγραφεί σε δημοτικό σχολείο της Μυτιλήνης, όπου πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τη φιλομάθειά της.

Την αγάπη για τη μάθηση εμφύσησε στην Αρεζού η μητέρα της, η οποία δούλευε στο Αφγανιστάν για 15 χρόνια ως σύμβουλος εκπαίδευσης, ενώ σήμερα στην Ελλάδα συνεργάζεται με μη κερδοσκοπικές οργανώσεις ως διερμηνέας και πολιτισμική διαμεσολαβήτρια. Βλέποντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά πρόσφυγες στη φοίτησή τους στα ελληνικά σχολεία, η Μαριάμ έστειλε μια επιστολή σε ξένες πρεσβείες στην Ελλάδα, ζητώντας πληροφορίες για τις δυνατότητες φοίτησης της κόρης της σε άλλες χώρες. Λίγο καιρό μετά, έλαβε απάντηση από την αμερικανική πρεσβεία με μία λίστα σχολείων, στα οποία θα μπορούσε να κάνει αίτηση. Έπειτα από γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη, η Αρεζού έγινε δεκτή στο Διεθνές Σχολείο της Βοστόνης και έλαβε υποτροφία για πέντε χρόνια, μέχρι την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής της. Σημειώνεται ότι σε πρόσφατη έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, μόλις το 34% των παιδιών προσφύγων σχολικής ηλικίας στον κόσμο είναι εγγεγραμμένα σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Το International School of Boston είναι ένα δίγλωσσο (αγγλικά-γαλλικά) μη κερδοσκοπικό σχολείο με 530 μαθητές από περισσότερες από 43 χώρες. Η Αρεζού γνωρίζει ήδη πέντε γλώσσες (φαρσί, νταρί, ελληνικά, τουρκικά και αγγλικά). «Μ’ αρέσει να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Όσες γλώσσες ξέρεις, τόσο περισσότερο γνωρίζεις τη χώρα που βρίσκεσαι», μάς λέει. Ωστόσο, προσθέτει χαρακτηριστικά ότι εκτός από τις άλλες γλώσσες, υπάρχει και «η γλώσσα της καρδιάς»: «Αν δεν ξέρεις άλλες γλώσσες, υπάρχει η γλώσσα της καρδιάς και μπορείς να μιλήσεις με την καρδιά σου. Όλοι ξέρουμε τη γλώσσα της καρδιάς. Και εγώ όταν πήγα στην Τουρκία ή την Ελλάδα πρώτα χρησιμοποίησα τη γλώσσα της καρδιάς».

Αυτή την περίοδο ολοκληρώνονται οι διοικητικές διαδικασίες για να πάρει η Αρεζού τη σπουδαστική βίζα για τις ΗΠΑ, ωστόσο για να μην χάσει την επαφή της με το σχολείο, φοιτά στη Β’ Γυμνασίου του 6ο Γυμνασίου Μυτιλήνης.

Πηγή: ethnos.gr