ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
(συνέχεια από το προηγούμενο)
Έκτοτε συνεχίσθηκαν οι συνεδριάσεις στο γραφείο του αειμνήστου Δημητριάδη. Αρκετοί από τους προσκεκλημένους, ανήκοντες στον χώρο του Πα.Σο.Κ., δήλωσαν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στο έργο και αποχωρήσανε. Έμεινα με κάνα δυο. Δεν ενθυμούμαι ποιοι ήταν.
Καταρτίσθηκε η Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου στην οποία συμπεριελήφθη και ο κ. Άτσαλος. Η ταπεινότητά μου έμεινε εκτός νυμφώνος. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Ούτε και με πείραξε καθόλου. Με χαροποίησε ότι ένα από τα όνειρά μου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Έκτοτε, και μέχρι τη διενέργεια του Συνεδρίου, πραγματοποιήθηκαν διάφορες συσκέψεις. Πότε με την παρουσία μου και πότε χωρίς αυτήν. Δεν ξέρω γιατί. Τις συσκέψεις στις οποίες δεν μετείχα τις πληροφορούμουν από κάποιον από τους μετέχοντες. Δεν με ενοχλούσε ο αποκλεισμός μου, αρκεί το συνέδριο να οδηγούνταν σε καλό δρόμο.
Στις πρώτες συσκέψεις, όπου μετείχα, πρότεινα να γίνει η χρονική θεματική του Συνεδρίου. Δεν εισακούσθηκα. Πρότεινα δηλαδή το πρώτο Συνέδριο να έχει ως θεματική την προϊστορία της Δράμας (και του Νομού), το δεύτερο την αρχαία εποχή, το τρίτο τη ρωμαϊκή, το τέταρτο τη βυζαντινή και το πέμπτο τη νεότερη εποχή.
Έτσι στο πρώτο συνέδριο ακούσθηκαν εισηγήσεις από την προϊστορική εποχή μέχρι τη νεότερη.
Το ίδιο συνέβη και με τα επόμενα Συνέδρια με αποτέλεσμα να έχουμε θεματικές επικαλύψεις με σωρεία εισηγητών.
Δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν γίνεται λόγος για συνέχιση των Συνεδρίων. Κάποιος από τους Δημάρχους, άγευστος του βάθους της ιστορικής έρευνας, καυχήθηκε δημόσια ότι ολοκληρώθηκε η ιστορική καταγραφή της ιστορίας της Δράμας. Εσφαλμένη δήλωση. Γιατί η έρευνα η ιστορική μοιάζει με τον πίθο των Δαναΐδων, που δεν γέμιζε ποτέ. Και ένας από τους σοβαρούς λόγους ήταν και εξακολουθεί να είναι οι ελάχιστες ανασκαφικές έρευνες στην Ηδωνίδα γη, κάτι ου ανάγκασε την αρχαιολόγο Χάιδω Κουκούλη – Χρυσανθάκη να αποφανθεί υπεύθυνα: «Η άγνωστη Δράμα υπόσχεται πολλά στη σμίλευσή της ιστορικής πορείας της Δράμας και της περιοχής της». Και είχε απόλυτα δίκιο. Οι πενήντα και πλέον προϊστορικοί οικισμοί και οι πολλές ακροπόλεις αναμένουν με αγωνία το αρχαιολογικό νυστέρι για να διανοίξει τα σπλάχνα της Ηδωνίδας γης, η οποία υπήρξε νεροσυρμός λαών και εθνών καταποτήρας κατά τον μεγάλο Κωστή Παλαμά. Κι ακόμη το υπάρχον αρχαιολογικό μουσείο ασφυκτιά να φιλοξενήσει τα μέχρι σήμερα ευρεθέντα αρχαιολογικά
αντικείμενα. Σκεφθείτε τι θα γίνει, όταν διευρυνθούν οι αρχαιολογικές σε έκταση έρευνες. Σειρά ακροπόλεων από την Αδριανή μέχρι το Παρανέστι μένουν ανεξερεύνητες. Αφήνω τα βυζαντινά, ρωμαϊκά και ελληνιστικά μνημεία.
Όμως η αναφορά μου στον αρχαιολογικό μας πλούτο δε τελειώνει εδώ. Η ταπεινότητά μου έχει να γράψει κι άλλα. Αναμονή λοιπόν. Δεν κουράζομαι να τα ξαναγράφω.
Ας μη θεωρήσει ο αναγνώστης, ότι είμαι λάτρης του αυτολιβανισμού ή και του λιβανισμού. Απεχθάνομαι και τους δυο όπως ο διάβολος το λιβάνι. Με ενδιαφέρει μόνο η εύρεση της αλήθειας. Δύσκολη μεν, αλλά αναγκαία.
