Την Τρίτη 2 Ιουλίου και ώρα 21:00, έχει προγραμματιστεί η εναρκτήρια συναυλία, στο αμφιθέατρο του Δημοτικού Ωδείου Δράμας, από το ορχηστρικό σύνολο σύγχρονης μουσικής “Imperfectio” που αποτελείται από καθηγητές του Δημοτικού Ωδείου Δράμας, με τη συμμετοχή της Βιβής Γκέκα ως σολίστ στο μαντολίνο και υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Καμπάνη Σαμαρά, αφιερωμένη στον Μάνο Χατζιδάκι, με τίτλο “Χρόνια Πολλά, κύριε Χατζιδάκι”.
Μάνος Χατζιδάκις
Το χαμόγελο της Τζοκόντας, ερ. 22 (για ορχήστρα) 1964
“Χρόνια Πολλά, κύριε Χατζιδάκι”
To αφιέρωμα πραγματοποιείται με την ευγενική παραχώρηση του υλικού του έργου από τον κ. Γεώργιο Χατζιδάκι.
Με ένα εμβληματικό έργο της σύγχρονης ελληνικής μουσικής δημιουργίας που γιορτάζει τα 60 του χρόνια, ανοίγει η 3η Διεθνής Μουσική Θερινή Ακαδημία του Δημοτικού Ωδείου της Δράμας, στις 2 Ιουλίου του 2024 στην Αίθουσα Συναυλιών του ΔΩΔ.
Στην εναρκτήρια συναυλία της 3ης διεθνούς μουσικής θερινής ακαδημίας γίνεται ένα αφιέρωμα στον μεγάλο μας συνθέτη από σπουδαστές & καθηγητές της Συμφωνικής Ορχήστρας του ΔΩΔ «Imperfectio» με την συμμετοχή της σολίστ Βιβής Γκέκα στο μαντολίνο υπό την διεύθυνση του Καμπάνη Σαμαρά για τα 30 χρόνια από τον θάνατό του συνθέτη!
Το Χαμόγελο της Τζοκόντας είναι έργο ορόσημο για τη μεταπολεμική ελληνική δημιουργία, που αμφισβητεί τα στεγανά μεταξύ λόγιου και λαϊκού. Είναι η ώριμη έκφραση του λυρικού κόσμου του Χατζιδάκι, που κινείται επιδέξια μεταξύ συμφωνικής και δημοφιλούς μουσικής. «Τα δέκα αυτά τραγούδια γράφτηκαν μ’ ένα συγκερασμό απελπισίας και αναμνήσεων. Το θέμα είναι η γυναίκα έρημη μες τη μεγάλη πόλη. Το κάθε τραγούδι είναι κι ένας μονόλογός της, κι όλα μαζί συνθέτουν την ιστορία της. Μια ιστορία σύγχρονη και παλιά μαζί»: με αυτά τα λόγια έκλεινε ο Μάνος Χατζιδάκις το σημείωμά του στην πρώτη έκδοση του θρυλικού πλέον Χαμόγελου της Τζοκόντας. Το έργο, που έχει πουλήσει πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ηχογραφήθηκε το 1965 στη Νέα Υόρκη σε παραγωγή του θρύλου Κουίνσυ Τζόουνς.
Αρχικά ο Χατζιδάκις προόριζε τις συνθέσεις για ένα σύνολο τραγουδιών που επρόκειτο να ερμηνεύσει η Γαλλίδα τραγουδίστρια Ζακλίν Νταννό το 1960. Οι πολλαπλές μορφές της γυναίκας, οι οποίες προβάλλονται με μια ακολουθία συμβολισμών, διαπνέουν το έργο: από την ανώνυμη μοναχική γυναίκα του νεοϋορκέζικου πλήθους ως την Τζοκόντα που κοσμεί ένα εξώφυλλο στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου, και από την κοντέσα Εστερχάζυ ως την Παναγία που δακρύζει. Ακόμη και το φύλο του προσώπου που αφηγείται είναι θηλυκό. Όλες αυτές οι μορφές συγκλίνουν, ή μάλλον εμπεριέχονται, στη μορφή της μάνας, με φόντο τη μοναξιά και την αλλοτρίωση της αμερικανικής μεγαλούπολης ως μετωνυμία της σύγχρονης ζωής.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
