Δίκη Πισπιρίγκου: Συγκλονίζει η νοσηλεύτρια περιγράφοντας τις τελευταίες ώρες της Τζωρτζίνας

Τις τελευταίες στιγμές της μικρής Τζωρτζίνας που άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού περιέγραψε με τρόπο συγκλονιστικό η νοσηλεύτρια Αικατερίνη Καββαδία η οποία αναφέρθηκε αναλυτικά και στη συμπεριφορά της Ρούλας Πισπιρίγκου που δικάζεται από Μεικτό Ορκωτό Δικαστής Αθήνας για την υπόθεση της ανθρωποκτονίας της πρωτότοκης κόρης της.

«Στις 2:28 το μεσημέρι – το θυμάμαι γιατί κοίταξα την ώρα στο κινητό μου ήρθε η μητέρα να μας ειδοποιήσει. Είχε κανονικό βήμα, σταθερό. Κοιτούσε προς εμάς. Κάποια στιγμή με είδε εκεί. Κοιτούσε γύρω – γύρω, κατάλαβα ότι μας ψάχνει. Τη ρώτησα «θέλετε κάτι;» και σκεπτόμενη τα επεισόδια που έκανε το παιδί της είπα «κάνει κάποιο επεισόδιο η Τζωρτζίνα;». Μου έγνεψε καταφατικά κουνώντας το κεφάλι της», περιέγραψε η μάρτυρας για να συμπληρώσει λίγο αργότερα απαντώντας σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου υποστήριξης της κατηγορίας: «Οι γονείς έχουν μεγάλη αντίληψη αν στο παιδί συμβαίνει κάτι επείγον. Δεν μου έχει συμβεί ξανά αυτό που μου έτυχε εκείνη την ημέρα». Μάλιστα η μάρτυρας κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της ανέφερε πως αργότερα, μετά το θάνατο του παιδιού, συνειδητοποίησε, όπως είπε, ότι δεν άκουσε το οξύμετρο που ήταν συνδεδεμένο με το παιδί να χτυπάει.

Με την έναρξη της κατάθεσής της η μάρτυρας ανέφερε στο δικαστήριο τις επισκέψεις που έκανε στο θάλαμο του κοριτσιού.

«Ήμουν στη στάση των νοσηλευτών. Η μητέρα ήρθε προς το μέρος μου. Την έβλεπα. Δεν μου μιλούσε. Συνέχιζα να την παρατηρώ και κατάλαβα ότι κάτι ψάχνει. Την ρώτησα αν θέλει κάτι και δεν μου απαντούσε. Σκέφτηκα τα επεισόδια που έκανε το παιδί και την ρώτησα «κάνει κάποιο επεισόδιο;». Μου απάντησε «ναι»», είπε η κ. Καββαδία και συνέχισε περιγράφοντας τις τελευταίες στιγμές του κοριτσιού αλλά και τις προσπάθειες των γιατρών να το κρατήσουν στη ζωή: «Σκέφτηκα να φωνάξω τα γιατρό που ήταν δίπλα. Φώναξα την κ. Κουρούση που εφημέρευε και εγώ πήγα με την μητέρα προς το θάλαμο νοσηλείας του παιδιού. Φτάσαμε μαζί με την γιατρό και μπήκαμε μαζί στο θάλαμο. Αφήσαμε απ’ έξω τη μητέρα. Το παιδί το βρήκαμε όχι σε ένα επείγον επεισόδιο αλλά σε ένα από τα σοβαρότερα επεισόδια. Το πιο επείγον. Είχε μπλε χείλη και είχε στρίψει το κεφάλι της αριστερά. Μπαίνοντας ακούσαμε ένα ρόγχο. Είχε χαμηλές τιμές στο οξύμετρο που δεν συμβαδίζουν με την ζωή. Άκουσα τη γιατρό να μου δίνει οδηγίες για ΚΑΡΠΑ. Ξεκίνησα συμπιέσεις και η γιατρός εξέταζε το παιδί. Ξεκίνησα τις συμπιέσεις και είπα σε συνάδελφό μου «έλα αμέσως στη θέση μου να καλέσω την Μονάδα». Έτρεξα στο γραφείο μας και κάλεσα τη Μονάδα. Τους είπα «ελάτε τώρα έχουμε ανακοπή». Με του που μπήκα ξανά στο θάλαμο μπήκε και η Μονάδα. Κάνουμε ένα βήμα πίσω όταν έρχεται η Μονάδα, αναλαμβάνουν εκείνοι. Έκατσα λίγο μέσα στο θάλαμο και η συνάδελφος της Μονάδας μου ζήτησε κάποιες σύριγγες. Βγήκα από το θάλαμο και ενημέρωσα την υπεύθυνη βάρδιας. Παρέμεινα έξω από το θάλαμο και θυμάμαι τον γιατρό να ενημερώνει την μητέρα τι συμβαίνει. Μετά η μητέρα είχε μεταφερθεί στο γραφείο των διευθυντών για ενημέρωση. Έμεινα πάνω μέχρι να φύγει η Μονάδα. Είχε τελείωσε η βάρδια μου και έκατσα λίγο μήπως χρειαστεί κάτι γιατί οι συνάδελφοι έπρεπε να ετοιμάσουν το παιδί για όλα τα υπόλοιπα».

Πρόεδρος: Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε κάποιο κουμπί για ώρα ανάγκης που συνδέεται με τη στάση νοσηλευτών;

Μάρτυρας: Υπάρχει ένα κουμπί δίπλα στη πόρτα, που από την αρχή της κλινικής δεν είναι σε λειτουργία. Γενικά οι γονείς έρχονται να ειδοποιήσουν.

Πρόεδρος: Την επόμενη ημέρα στις 27.1 που αναλάβατε σαν ενημέρωσαν αν είχε συμβεί κάτι;

Μάρτυρας: Δεν είχε συμβεί κάτι, θυμάμαι ότι το παιδί ήταν σταθερό.

Πρόεδρος: Την ακούσατε να φωνάζει

Μάρτυρας: Όχι.

Πρόεδρος: Ήταν ανήσυχη;

Μάρτυρας: Όχι. Από την αντίδραση της μητέρας δεν είχα καταλάβει ότι ήταν κάτι τόσο επείγον …

Πρόεδρος: Θυμάστε να σας λέει η μητέρα «τρέξτε»;

Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι να μας λέει κάτι τέτοιο.

Πρόεδρος: Μήπως φορούσε μάσκα και δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι έλεγε;

Μάρτυρας: Την κρατούσε στα χέρια, δεν την φορούσε.

Πρόεδρος. Θυμάστε αν ακούσατε κάποιον άλλο ήχο;

Μάρτυρας: Δεν ακούγαμε τίποτα. Συνειδητοποίησα μετά ότι δεν ακούγαμε το οξύτερο. Που χτυπάει δυνατά όταν κάτι δεν πάει καλά.

Πρόεδρος: Kατά τη διάρκεια της ανάνηψης βγαίνατε έξω από τα θάλαμο; Η μητέρα που βρίσκονταν;

Μάρτυρας: Απέναντι από το θάλαμο ή περπατούσε στο διάδρομο. Εκεί έχει ένα χώρο αναμονής, είχε το κινητό στα χέρια και μιλούσε πολύ.

Πρόεδρος: Σας πλησίασε κάποια στιγμή να ρωτήσει;

Μάρτυρας: Εμένα όχι.

Πρόεδρος: Θυμάστε πως ήταν η κατάσταση της κατηγορούμενης καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια;

Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο.