ΑΡΘΡΟ

Του Captain Νικόλαου Κ. Μεταξά

ATPL

AIRLINE PILOT

B737NG AIRBUS 320

«Αντικείμενο του πόθου» ιατρικές και νομικές σπουδές

 

Πάμε για το κερασάκι στην τούρτα. Πού είσαι αθάνατε Καποδίστρια να δεις τα χάλια μας.

Η παιδεία αποτελεί διαχρονικά βασική προτεραιότητα του ελληνικού κράτους, ενώ κατοχυρώνεται από το Ελληνικό Σύνταγμα. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι δημόσια. Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα τελούν υπό την εποπτεία του κράτους. Η εποπτεία του Κράτους στα ΑΕΙ ασκείται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος.

Σύμφωνα με τον ν. 4957/2022 τα ΑΕΙ έχουν ως αποστολή:

Να προσφέρουν υψηλής ποιότητας ανώτατη εκπαίδευση, δίχως διακρίσεις και αποκλεισμούς, να παράγουν και να μεταδίδουν τη γνώση μέσω της διδασκαλίας και της έρευνας, να προετοιμάζουν τους φοιτητές για την εφαρμογή της στο επαγγελματικό και κοινωνικό πεδίο και να καλλιεργούν και να προάγουν τις επιστήμες, τις τέχνες, τα γράμματα και τον πολιτισμό, να οργανώνουν και να παρέχουν προγράμματα σπουδών τυπικής εκπαίδευσης πρώτου, δεύτερου και τρίτου κύκλου, προγράμματα σπουδών σύντομης διάρκειας και διά βίου μάθησης, να εφαρμόζουν σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας με έμφαση στη διεπιστημονικότητα και την καινοτόμο έρευνα στο ανώτερο επίπεδο ποιότητας κατά τα διεθνώς αναγνωρισμένα κριτήρια, περιλαμβανομένης και της εξ αποστάσεως διδασκαλίας, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και τις δεξιότητες των φοιτητών με κριτική σκέψη, να μεριμνούν για την επαγγελματική ένταξη των αποφοίτων παρέχοντάς τους τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια για την επιστημονική και επαγγελματική τους σταδιοδρομία, να διαμορφώνουν τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάδειξη νέων ερευνητών και την προσέλκυση νέων επιστημόνων, καθώς και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας, της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών πεδίων, να διεξάγουν καινοτόμο έρευνα και να προωθούν τη διάχυση της γνώσης προς την κοινωνία, καθώς και την καινοτομία και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας, με προσήλωση στις αρχές της επιστημονικής και ηθικής δεοντολογίας, της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και μη διάκρισης, του Καθολικού Σχεδιασμού και του ψηφιακού μετασχηματισμού και να συμβάλλουν στις εθνικές αναπτυξιακές προτεραιότητες σύμφωνα με την Εθνική Στρατηγική Έρευνας, Τεχνολογικής Ανάπτυξης και Καινοτομίας και την Εθνική Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης, να προωθούν τη συνεργασία με άλλα ΑΕΙ της ημεδαπής, ερευνητικούς και τεχνολογικούς φορείς της ημεδαπής και αλλοδαπής, καθώς και με δημόσιους, ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς και παραγωγικούς φορείς, να αναπτύσσουν συνεργασίες και συμμαχίες με ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της αλλοδαπής, δημιουργώντας κοινά προγράμματα σπουδών, ενισχύοντας την κινητικότητα των φοιτητών, του διδακτικού και λοιπού προσωπικού των ΑΕΙ, καθώς και των ερευνητών, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας, να συμβάλουν στη διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών, ικανών να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις όλων των πεδίων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων με επιστημονική, επαγγελματική και πολιτισμική επάρκεια και υπευθυνότητα, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ειρήνης και της ισότητας και να αναπτύσσουν κοινές εκπαιδευτικές και ερευνητικές υποδομές στην ημεδαπή και αλλοδαπή για την προαγωγή της εκπαίδευσης, της έρευνας, της τεχνολογίας και του πολιτισμού.

Ποιο είναι όλο το χαρακτηριστικό σκέψης στο τι προάγει η Τριτοβάθμια εκπαίδευση όπως προλέγεται στον νόμο του Συντάγματος; Ένα ΝΑ που είναι αόριστο και ανεκπλήρωτο.

Αυτοί όλοι τους, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί, είναι που ευθύνονται για την αποστήθιση και τον παπαγαλισμό της ύλης, με αποτέλεσμα τη μη κριτική σκέψη και την υπαγωγή σε φροντιστηριακή αγωγή σε όλα τα μαθήματα. Αυτή είναι η αλήθεια και ας πονά.

Πάμε για τον αλγεινό πόθο των περισσότερων για τις ανωτέρω σχολές. Μου θυμίζει το «Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

Ειλικρινά είναι κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνω και δεν γνωρίζω τον τρόπο σκέψης και απόφασης που πολλές φόρες είναι και αντικείμενο και επιταγή της ιδίας οικογένειας των, που με κάθε τρόπο και κόστος φτάνει να γίνουν, επιλέγουν αυτές τις σχολές οι οποίες κατά τις εξαγγελίες ειδικών είναι φρακαρισμένες και το θέμα αποκατάστασης είναι πολύ αίολο και μη σίγουρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται από επαγγελματικής άποψης και στόχευσης.

Πιστεύω ότι στο μυαλό των παιδιών αυτών φαντάζουν τα δυο αυτά επαγγέλματα ως προνομιούχα που σου προσφέρουν την άμεση καταξίωση. Να που εδώ φαίνεται καθαρά η μη διδασκαλία του επαγγελματικού προσανατολισμού και η σαφής εξήγηση της πραγματικότητας που διέπει το κάθε επάγγελμα. Άσχετα που η πράξη και η πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο. Επίσης το θέμα πρεστίζ είναι και ένας λόγος επιλογής που συνθλίβεται μετά το πέρας των γενικών σπουδών, όταν οι πτυχιούχοι αυτών των σχολών έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στον χώρο. Και το ξεκίνημα κάποιας ειδικότητας και ειδίκευσης που είναι επίσης μια ακόμη χρονοβόρα κατάσταση, η οποία χάνει στον επαγγελματικό στίβο και δεν αξιοποιείται κατάλληλα μιας και έχουμε γεμίσει σε αυτήν την χώρα από αποφοίτους που μπροστά στοπ φάσμα της ανεργίας και στην πιθανή άμεση λόγω προσόντων ευκολότερη αποκατάσταση να κάνουν ένα μεταπτυχιακό και κατόπιν ένα διδακτορικό και μετά αυτό που περίμεναν δεν είναι αυτό που έχουν μπροστά τους, αλλά χιλιάδες συνυποψήφιους που έχουν και αυτοί κάποιο μεταπτυχιακό και διεκδικούν την ίδια θέση. Και αυτό δίνει στους προσφέροντες την θέση να ζητούν της «Παναγιάς τα μάτια» για μια θέση, η οποία στα προηγούμενα χρόνια θα ζητούσε πολύ λιγότερες προϋποθέσεις προσόντων. Αλλά ως τότε θα έχουν ξοδέψει χρόνο και χρήμα και έτσι η απόφαση για τα ξένα είναι για κάποιους μονόδρομος. Μονάχα που και εκεί προ πολλού τα πράγματα έχουν παραδυσκολεύσει και τα λεφτά δεν τα πετάν από το παράθυρο, όπως πιστεύουν πολλοί εκ των ενόντων σε αυτά τα επαγγέλματα.

Τα τελευταία χρόνια δε πρόεκυψε και το θέμα όλων αυτών που τα χρόνια που έπρεπε και που ήταν μαθητές, για διαφορετικούς λόγους δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν, λόγοι ανεξάρτητου θελήσεώς τους δεν τους επέτρεψε να ακολουθούσουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τώρα σε μεγάλες ηλικίες θέλησαν να καθίσουν ξανά στα θρανία για να εκπληρώσουν το όνειρό τους όπως επικαλούνται.

(συνεχίζεται…)