Με σαφές ιδεολογικό πρόσημο στροφής προς τα δεξιά και τη βάση της ΝΔ, ελάχιστες διορθωτικές κινήσεις ουσίας και πολιτικής και ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον δυσκίνητα υπουργικά σχήματα της μεταπολίτευσης ολοκληρώθηκε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Όλα δείχνουν εκλογές με τη γεωγραφία που ανακοινώθηκε.

Προεκλογικός είναι ο ανασχηματισμός όπως φαίνεται και όλα δείχνουν ότι με αυτή την κυβέρνηση θα πάμε σε εκλογές. Μπορεί ο Χάρης Θεοχάρης να έμεινε στη θέση του, όμως δύο είναι οι μεγάλοι χαμένοι του ανασχηματισμού. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος αλλά και ο πρώην υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης. Μάλιστα, ο πρώτος δεν αξιοποιήθηκε ούτε στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, εν αντιθέσει με τον Γ. Βρούτση ο οποίος θα τοποθετηθεί στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του ανασχηματισμού:

– Μετακίνηση του εκλογολόγου Θ. Λιβάνιου από το υφυπουργείο Εσωτερικών στο Μέγαρο Μαξίμου, στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη.

– Μετακίνηση του Μάκη Βορίδη στη θέση του Τάκη Θεοδωρικάκου στο Υπουργείο Εσωτερικών, αρμόδιο για τον σχεδιασμό εκλογών όποτε και εάν αυτές αποφασιστούν.

– Είσοδος πολλών βουλευτών της ΝΔ στο υπουργικό σχήμα σε θέσεις κυρίως υφυπουργών, καθώς και αξιοποίηση σαμαρικών (Βούλτεψη, Πλεύρης) προκειμένου να κατευναστούν οι αντιδράσεις της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας για την αξιοποίηση στελεχών από το «εκσυγχρονιστικό – σημιτικό» ΠΑΣΟΚ.

– Στροφή σε μία πιο αμιγώς νεοδημοκρατική κυβέρνηση, πρωτοβουλία που δείχνει πως ο κ. Μητσοτάκης θέλει να έχει έτοιμο τον κομματικό μηχανισμό για πρόωρες εκλογές ανά πάσα στιγμή.

– Μετακόμιση του Κωστή Χατζηδάκη από το Υπουργείο Ενέργειας στη θέση του κ. Βρούτση στο Εργασίας, κίνηση που μαζί με τον αναπληρωτή κ. Τσακλόγλου προϊδεάζει για προώθηση του σχεδίου Πισσαρίδη και κυρίως το σκέλος του που αφορά στην ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και τις περαιτέρω αλλαγές στα εργασιακά.

– Δεν υπάρχουν «τομές» στο υπουργικό συμβούλιο, που εκλαμβάνεται από πολλούς ως προσπάθεια εσωκομματικής νηνεμίας με φόντο ενδεχόμενο εκλογικό σχεδιασμό. Με εξαίρεση τον Τάκη Θεοδωρικάκο που μάλλον εξοστρακίστηκε πληρώνοντας μάλλον τις κάκιστες σχέσεις του με το Μέγαρο Μαξίμου και τον Γιάννη Βρούτση που μετά το Σκόιλ Ελικικού και το φιάσκο με την έκρηξη των εκκρεμών συντάξεων βγήκε από το υπουργικό σχήμα αλλά τοποθετήθηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο κ. Μητσοτάκης δεν άγγιξε καμία από τις καυτές πατάτες της διακυβέρνησής του.

Παρά τη σημαντική φθορά από χειρισμούς τους, ο κ. Μητσοτάκης διατήρησε στις θέσεις τους:

– τη Νίκη Κεραμέως η οποία χρεώνεται σε ένα βαθμό το μπάχαλο με το άνοιγμα σχολείων, το φιάσκο με τις μάσκες αλλά και τη νυχτερινή τροπολογία για εξίσωση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων κολεγίων με αποφοίτους ΑΕΙ.

– τον Βασίλη Κικίλια, οι σχέσεις του οποίου με τον κ. Μητσοτάκη φέρονται να βρίσκονται στο ναδίρ και ο οποίος χρεώνεται την ιστορία με τις διπλές καταγραφές κρουσμάτων και την κατάσταση του ΕΣΥ όσο και την πορεία της πανδημίας στο δεύτερο κύμα με 4.331 νεκρούς σε δύο μήνες.

– τον Χάρη Θεοχάρη ο οποίος χρεώνεται αστοχίες και έλλειψη σχεδιασμού στο άνοιγμα του τουρισμού το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα σύμφωνα με την αντιπολίτευση, αλλά και με ορισμένες παραδοχές βουλευτών της ΝΔ την έκρηξη της πανδημίας στο δεύτερο κύμα.

Πηγή: ieidiseis.gr