ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

«Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τα ακούς γλυκύτερα»

 

Ακούστε τώρα την ιστορία για ένα άλλο πρίγκιπα της Ανατολής, που επίσης έλεγαν Κεμάλ και νόμισε επίσης πως μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο…

Β’: «ΟΥΚΡΑΝΙΣΤΑΝ, Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ»

Στης Ανατολής τα μέρη, στου Ευξείνου τα νερά, ξεχώρισε κάποτε ως Πρίγκιπας ένας νέος κι ωραίος ηθοποιός. Η χώρα του τότε ήταν βυθισμένη στη διαφθορά. Είχε οικονομικά, κοινωνικά προβλήματα.

Επιπλέον είχε ένα πολύ κακό γείτονα. Ένα μοχθηρό Γίγαντα που επιβουλεύονταν την εθνική της κυριαρχία. Λίγα χρόνια νωρίτερα παράνομα είχε πάρει ένα κομμάτι της. Τώρα εποφθαλμιούσε και τις ανατολικές της επαρχίες.

Υπήρχε μεγάλος κίνδυνος. Η χώρα κινδύνευε. Οι πολίτες ήταν ανάστατοι. Ο τότε Πρόεδρος αναγκάστηκε με τη μεσολάβηση φίλων από τη Δύση να κάνει συμφωνία με τον κακό γείτονα. Συμφωνήθηκε να δοθεί αυτονομία σε αυτές τις ανατολικές επαρχίες, που άλλωστε είχαν ταχθεί με το μέρος του Γίγαντα.

Ο ηθοποιός του παραμυθιού μας δεν άντεξε. Ήθελε οι συμπατριώτες του να νιώσουν πάλι περήφανοι. Να αφήσουν πίσω τη διαφθορά. Ήθελε να νικήσουν τον μοχθηρό γείτονα. Να μη φοβούνται εσαεί τον κακό Γίγαντα της Ανατολής. Μέσα από τον ρόλο του στην τηλεόραση έδειχνε πως θα πρέπει να είναι ο Πρόεδρος της χώρας. Με αυτοπεποίθηση και πυγμή. Όχι με ηττοπάθεια.

Ο κόσμος τον επευφημούσε, τον δόξαζε. Το πήρε απόφαση, να γίνει ο ίδιος Πρόεδρος. Υποσχέθηκε πως δεν θα τηρήσει τις προδοτικές συμφωνίες του παρελθόντος. Δεσμεύτηκε πως θα πάρει πίσω την περιοχή, που είχε κλέψει ο τρομερός Γίγαντας.

Έταξε να βάλει τη χώρα στο κλαμπ των ισχυρών φίλων της Δύσης. Υποσχέθηκε πως επί θητείας του δεν θα ξανακλάψουν οι συμπατριώτες του. Μέχρι και την παλιά συμφωνία να μη έχει η χώρα πυρηνικά σκέφτονταν να πάρει πίσω.

Ο κόσμος πίστεψε πως αυτός θα είναι ένας πραγματικός «ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Πως είναι σε θέση να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Τον εξέλεξαν Πρόεδρο.

Με επιτυχία υποδύθηκε και τον Τσόρτσιλ της χώρας του. Τέθηκε επικεφαλής. Για εθνική κυριαρχία. Για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Για την τελική νίκη. Κι ας μην επρόκειτο για τη θαλασσοκράτειρα Βρετανία. Κι ας μην είχε δίπλα του καμία Κοινοπολιτεία (Καναδά, Ινδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) να πολεμήσει στο πλάι του. Κι ας ήταν βέβαιο ότι ο Γίγαντας της Δύσης δεν θα εμπλακεί, όπως τότε που έτρεξε να βοηθήσει τον Τσόρτσιλ. Κι ας μην υποσχέθηκε, όπως ο Βρετανός Πρωθυπουργός, αίμα, πόνο, ιδρώτα και δάκρυα…

Με φλογερούς λόγους και δηλώσεις εμψύχωνε τους πατριώτες του. Κέρδιζε τη διεθνή κοινή γνώμη. Πίστευε πως οι φίλοι του στη Δύση στο τέλος θα βρεθούν στο πλευρό του. Κι ας υπήρχε κίνδυνος να ξεσπάσει νέος παγκόσμιος πόλεμος.

Όταν η χώρα βομβαρδίζονταν, χωριά και πόλεις ισοπεδώνονταν, χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονταν και τραυματίζονταν, όταν εκατομμύρια πήραν κλαίγοντας το δρόμο της προσφυγιάς ο Πρόεδρος δεν λιγοψύχησε. Δεν τράπηκε σε φυγή. Δεν συνθηκολόγησε. Δεν έγινε «κωλοτούμπας».

Έμεινε όρθιος στις επάλξεις. Να εμψυχώνει την αξιοθαύμαστη αντίσταση του λαού του. Να καταγγέλλει. Να κεραυνοβολεί. Να εκλιπαρεί. Να δηλώνει πως θα είναι ο τελικός νικητής. Πως δεν πρόκειται να γίνει προδότης, να συνθηκολογήσει, να παραδοθεί.

Έγινε Εθνικός Ήρωας στη χώρα. Διεθνές Σύμβολο Αντίστασης. Σύμβολο Ελευθερίας και Δημοκρατίας.

Ο πόλεμος κρατούσε καιρό. Οι «φίλοι» από τη Δύση έστελναν όπλα, τόσα όσα να αντέξει, όχι όμως και να νικήσει. Η χώρα θυσιάζονταν ως άλλη Ιφιγένεια. Ήταν ήδη ερειπωμένη. Με κατεστραμμένες υποδομές. Με εκατομμύρια πρόσφυγες. Με μυριάδες νεκρούς και τραυματίες.

Ο Πρόεδρος, η χώρα είναι πιθανό ότι τελικά δεν θα μπορέσει να νικήσει τον κακό Γίγαντα. Το πιθανότερο κάποια στιγμή θα συνθηκολογήσει. Για να σταματήσει την αιματοχυσία, την πλήρη καταστροφή. Θα αποδεχθεί όρους που είχε απορρίψει πριν τον πόλεμο, αλλά και στη διάρκειά του, ως απαράδεκτους.

Ο Πρίγκιπας θα παραμείνει στη λαϊκή συνείδηση ως Εθνικός Ήρωας.

Κι ας είχε και ο ίδιος ευθύνες για τις εξελίξεις.

Κι ας έφταιγε η απειρία του, που τον άφησε να ξελογιαστεί από τους Δυτικούς.

Κι ας ευθύνονταν σε ένα βαθμό και οι μαξιμαλιστικές του θέσεις, οι ανέξοδες κορώνες, οι εσφαλμένες αναλύσεις και εκτιμήσεις, οι παρακινδυνευμένες αποφάσεις.

Τον μοιραίο Πρίγκιπα τελικά θα κρίνει η ίδια η Ιστορία.

Αλλά έτσι είναι η ζωή Κεμάλ, λυπημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν εύκολα οι καιροί, με ήττες και με πίκρες πάντα ο κόσμος προχωρεί…

Υ.Γ. Τα δύο αυτά παραμύθια γράφτηκαν στα τέλη Μαρτίου, αλλά κρίθηκε πως δεν ήταν τότε το σωστό timing για να δημοσιευτούν. Εν όψει επετείου του δημοψηφίσματος (5 Ιουλίου) δημοσιεύτηκε το σχετικό με τον Πρίγκιπα του Αιγαίου. Δημοσιεύεται σήμερα και το δεύτερο για τον Πρίγκιπα του Ευξείνου Πόντου, καθώς ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο πόλεμος αυτός μπορούσε να αποφευχθεί, άλλως να λήξει πολύ νωρίτερα και επίσης πως εκτός από τον παρανομούντα εισβολέα, φέρουν ευθύνες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, αλλά και η Ουκρανική ηγεσία (βλ. και σχετική δημοσκόπηση της WALL STREET JOURNAL, στην οποία οι Ουκρανοί και σε ποσοστό 71% αποδίδουν ευθύνες και στην Κυβέρνησή τους).