ΑΡΘΡΟ
Του Γ.Κ. Χατζόπουλου
Τ. Λυκειάρχη
«Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα (των πολιτικών) ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν (=Μόνο εμείς θεωρούμε πως είναι όχι μόνο αδιάφορος, αλλά και άχρηστος εκείνος, που δεν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά πράγματα) (Θουκυδίδου, Ιστοριών Β’, 40, 2)
Επέλεξα τους πιο πάνω στίχους από το έργο «Ιστορίαι» του μεγάλου ιστορικού των αιώνων, του Αλιμούσιου Θουκυδίδη, μολονότι κι άλλη φορά καταπιάστηκα με το θέμα, μήπως και συνετιστούν κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες, που ρίχνονται στον πολιτικό στίβο για να σώσουν, όπως διατείνονται τον λαό, στην ουσία όμως για να ικανοποιήσουν την άμετρη φιλοδοξία τους και κυρίως για να γεμίσουν το βαλάντιό τους εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και το αίμα του λαού.
Διαβάστε επίσης:
- «Αναγκαία η λήψη δράσεων και η διαμόρφωση Ειδικών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων από το ΥΠΑΙΘ για τον εκπαιδευτικό κόσμο, σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία»
- Ρωσία: Ανακοίνωσε τη χρήση υπερηχητικών πυραύλων στην Ουκρανία
- Βασιλακόπουλος: «Η 4η δόση θα γίνει σε όλους. Στους άνω των 60 ίσως εγκριθεί τον επόμενο μήνα»
- Ζελένσκι για φιέστα Πούτιν: Φανταστείτε 14.000 πτώματα Ρώσων στρατιωτών στο στάδιο Λουζνίκι
- Πάτρα: Οι σοκαριστικές μαρτυρίες, το «πρόβλημα» υγείας της μητέρας και η… εγκληματολογία
Και ενώ εισέρχονται στον πολιτικό στίβο σχεδόν πένητες, όταν τους πετάξει στον κάδο των απορριμμάτων ο κυρίαρχος λαός ως στημένες λεμονόκουπες, έχουν κατάφορτο το βαλάντιό τους.
Λησμονούν όσοι οδηγούνται από το πνεύμα της προβολής και της πλούσιας ενίσχυσης του βαλαντίου τους ότι η πολιτική ιστορία τους αμείβει με τον πιο επονείδιστο έπαινο της περιφρόνησης και της απομόνωσης. Όσο καιρό ασκούν την εξουσία, συμπεριφέρονται ως αρσενικοί γάλοι, οι οποίοι κάθε τόσο ορθώνουν το φτέρωμά τους προκειμένου να επιδείξουν την ισχύ τους στον ομόπτερο περίγυρό τους.
Λησμονούν πως η καρέκλα στην οποία κάθονται και συχνά πυκνά αυτοθαυμάζονται περιβαλλόμενοι από τον εσμό των αυλοκολάκων, οι οποίοι καίνε αφειδώς λιβανωτό υποκρισίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν προσωπικά οφέλη, δεν είναι ισόβιο κτήμα τους, αλλά δάνειο προσωρινό, το οποίο κάποτε με σκληρό τρόπο τους το αφαιρεί ο κυρίαρχος ιδιοκτήτης του, ο λαός.
Και λησμονούν ακόμη πως, όταν φιλάρεσκοι ιππεύουν το ατίθασο άτι της εξουσίας, δεν το χαίρονται για πολύ καιρό, αλλά τους το αποσπά με τρόπο βίαιο ο ιδιοκτήτης του.
Και λησμονούν ακόμη όσους μαύρους οβολούς καρπώθηκαν εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και το αίμα του λαού μένουν εδώ, όταν ο Πανάγαθος τους καλέσει να εμφανιστούν στο εδώλιο της κρίσης. Πρέπει να το συνειδητοποιούν καλά πως τα σάβανα δεν έχουν τσέπες όσο κι αν είναι κατασκευασμένα με δαμασκηνό ύφασμα και στολισμένα με σεντέφια, κατά πώς έγραψε κάποτε ο Αλεξανδρινός Κ.Π. Καβάφης.
Όσοι αποφασίζουν να στρατευτούν εκούσια στην υπηρεσία του λαού, θα πρέπει να γνωρίζουν καλά πως δεν ταιριάζουν ούτε η αλαζονεία ούτε η λαθροχειρία μα ούτε και η υπέρμετρη έξαρση. Ένα πρέπει να ξέρουν καλά ότι δεν τους υποχρεώνει κανείς στο να στρατευθούν στην υπηρεσία του λαού, ότι η στράτευσή τους είναι επιταγή της γρηγορούσας μόνο συνείδησης.
(συνεχίζεται…)
