…μάλλον όλα πάνε καλά σε γενικές γραμμές…

 

…το μεγάλο στοίχημα είναι πως δεν πρέπει να εφησυχάσουμε καθόλου…

 

…διότι ναι μεν οι αριθμοί είναι ενθαρρυντικοί σε σχέση με τα άλλα κράτη… αλλά καλό είναι να παίρνουμε υπόψη μας και τους αριθμούς των κατοίκων που ζουν σε κάθε χώρα…

 

…επομένως… δεν σημαίνει τίποτα απολύτως πως π.χ. στην Μεγ Βρετανία έχουμε Χ αριθμό θανάτων αλλά στην Ελλάδα έχουμε πολύ λιγότερους…

 

…θα αργήσει πολύ να ομαλοποιηθεί η κατάσταση… και δυστυχώς αν και πολλοί πιστεύουν πως θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μετά την υγειονομική κρίση… θεωρώ πως πέφτουν πολύ έξω…

 

…διότι όταν ο άλλος είναι 45-50 ετών και βάλε… και δεν έχει αλλάξει το χαρακτήρα του τόσα χρόνια που ήταν στη διάπλαση… αντιλαμβανόμαστε όλοι πως αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα λόγω μιας τυχαίας συγκυρίας γεγονότων…

 

…και δεν μπορεί να γίνει επειδή μείναμε μέσα 2 μήνες… ή επειδή έφυγαν από τη ζωή απ’ όλο τον πλανήτη μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας…

 

…γιατί αν ίσχυε αυτό… θα είχαμε γίνει καλύτεροι μετά από τους βομβαρδισμούς και τους πολέμους που έχουν προηγηθεί… ή ακόμα θα είχαμε γίνει καλύτεροι… με τόσα και τόσα κοινωνικά ζητήματα που συμβαίνουν δίπλα μας…

 

…πώς για παράδειγμα μπορεί να γίνει καλύτερος ένας δημοσιογράφος ο οποίος στα δύσκολα δεν επιδεικνύει αλληλεγγύη ή όταν έχει πάρει «πούλιτζερ» στα fake news ή ένας μιντιάρχης… όταν έχει μάθει να εκβιάζει και να δημιουργεί προβλήματα αρρωστημένης φαντασίας… έχοντας ως αυτοσκοπό τους την εκδίκηση και την μιζέρια…;;

 

…πώς μπορεί να γίνει καλύτερος ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος έχει μάθει στη λούφα και στην αμάκα…, όταν έρχεται προς διευκόλυνσή του η πολιτεία σεβόμενη την οικογένειά του και του δίνει τη δυνατότητα να μείνει σπίτι του προσέχοντας τα ανήλικα παιδιά του… και αυτός όχι μόνο δεν μένει σπίτι… αλλά συνεχίζει να τρώει τζάμπα το ψωμί που του πληρώνουμε όλοι εμείς δημιουργώντας και πολλά προβλήματα σε όλους εμάς…;;

 

…πώς μπορεί να γίνει καλύτερος ένας ρουφιάνος ή ένα καρφί… όταν όλη του τη ζωή έμαθε να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο…

 

…και μπορώ να αναφέρω δεκάδες άλλα παραδείγματα…

 

…κανείς δεν πρόκειται να γίνει κάτι άλλο στο χαρακτήρα του από αυτό που είναι σήμερα επί της ουσίας…

 

…βλέπουμε για παράδειγμα στο δημόσιο βίο… πολιτικούς να συνεχίζουν να λένε ψέματα… και να καπηλεύονται προσπάθειες που ποτέ δεν άγγιξαν…

 

…βλέπουμε αποτυχημένα πολιτικά κορμιά να αποπροσανατολίζουν ανθρώπους που τους κράτησαν στην πολιτική ζωή… και βλέπουμε στην κυριολεξία «χαμένα κορμιά» να μας κουνάνε το δάκτυλο… όντας επίσης στην κυριολεξία… περιθωριακοί στο πολιτικό-δημόσιο βίο…

 

…βλέπουμε επίσης ξαφνικά έναν τεράστιο πόνο σε μερίδα πολιτικών ανδρών… για την Εκκλησία… οι οποίοι όσο είναι σε αξίωμα οι μεγαλόσταυροι είναι εξαιρετικά επιτυχημένοι… ενώ όταν δεν είναι κάτι… εξαφανίζονται παντελώς από προσώπου γης…

 

…και για να συνεχίσω αυτή την αποτύπωση γεγονότων… βλέπουμε να κόπτονται για τις καμπάνες και την Ανάσταση του Χριστού μας… αλλά ποτέ δεν μας είπαν πόση ώρα συμμετείχαν στις λατρευτικές εκδηλώσεις στις εκάστοτε εκκλησίες…

 

…και μην μου πείτε πως μετά την Ανάσταση το πρώτο μέλημα (και αυτό αναγκαστικά λόγω γκρίνιας της οικογένειας…) είναι να πάνε σπίτι για φαγητό… ενώ οι περισσότερο «ανεξάρτητοι οικογενειακά» καταλήγουν στα κλαμπ και στα μπουζούκια… κατ’ ευθείαν από την πλατεία μετά την τελετή της Ανάστασης…

 

…υποκρισία στο μεγαλείο της από πολλούς συνανθρώπους μας…

 

…έπρεπε να έρθει ο κορωνοϊός για να μάθουμε να αξιοποιούμε την τεχνολογία… αλλά και αυτή κατά πως την ερμηνεύει ο καθένας…;;

 

…και έπρεπε να έρθει ο κορωνοϊός για να κάνουμε πράγματα που δεν θέλαμε να προσαρμοστούμε σε αυτά… πολλά χρόνια πριν…;;

 

…ένας ιός λοιπόν που έχει θέσει σε διάλυση το κράτος και τη δημόσια διοίκηση… κάνοντας χρήση (οι βολεμένοι στο δημόσιο) ειδικών αδειών… είτε είναι απαραίτητες είτε όχι… και να εξειδικεύεται όλος ο ιδιωτικός τομέας στην εξερεύνηση προκειμένου να τους βρει… (τους υπαλλήλους οι οποίοι δεν πάνε στη δουλειά τους…) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πληρωθεί κανείς από τους επαγγελματίες… και να μην μπορεί να προχωρήσουν και άλλες δραστηριότητες…

 

…αλήθεια… όλο αυτό το χρονικό διάστημα που οι υπάλληλοι είναι στα σπίτια τους και καταταλαιπωρούν τον ιδιωτικό τομέα… πώς τα καταφέρνουν και ζουν αυτοί οι άνθρωποι και πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους….;;

 

…αααα… είπατε πως όλο αυτό το κάνουν έχοντας χρήματα από το μισθό τους… ε…;;

 

…βέβαια… γιατί μπορεί ο υπάλληλος να κάνει χρήση όλων των δικαιωμάτων που του δίνει η πολιτεία … αλλά είτε του δώσουν προνόμια οι εκάστοτε κυβερνώντες… είτε όχι…

 

…αυτός όμως θα βρει τον τρόπο… και θα πληρωθεί… και δεν θα κάνει κανένα λάθος σε κανένα κλιμάκιο ώστε να αδικηθεί στο μισθό του…

 

…και όλοι αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες… μας κουνάνε και το δάκτυλο… και εμείς πρέπει να περιμένουμε τη σειρά μας…

 

…όχι λοιπόν…

 

…μην έχετε αυταπάτες και μη ζείτε σε ουτοπία…

 

…τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί… όσα μνημόνια και να μπουν… και όσοι ιοί μας προκύψουν στο μέλλον…

 

…σαφώς βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις υπαλλήλων και στον δημόσιο αλλά και στο ιδιωτικό τομέα…

 

…και στο ιδιωτικό τομέα… δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς…

 

…όσο για τον δημόσιο τομέα… να είναι σίγουροι πολλοί από τους σωτήρες μας… πως κανείς επιχειρηματίας ή επαγγελματίας δεν θα τους έπαιρνε στη δουλειά του… ή θα τους κρατούσε αν λειτουργούσαν έτσι όπως έχουν μάθει να λειτουργούν…

 

…επαναλαμβάνω…

 

…υπάρχουν εξαιρέσεις… δυστυχώς λίγες και μετρημένες στα δάκτυλα… κυρίως στο δημόσιο τομέα…

 

…γιατί μέχρι να τακτοποιηθεί (για να πιάσει δουλειά) η συντριπτική πλειοψηφία… φιλάει κατουρημένες ποδιές…

 

…αλλά μόλις «δέσει το γάιδαρο»… ξεχνάει και αρχίζει την εκδίκηση, την αλαζονεία και την μιζέρια που τους διακατέχει και στην προσωπική τους ζωή…

 

…ας μη ανοίξω τώρα θέμα με τον γάιδαρο και την εκδίκηση γιατί μέρες που είναι… δεν πρέπει…

 

…όμως πρέπει να πω πως τα γαϊδούρια κοπάδι δεν γίνονται… όσο για τις συμπεριφορές τους… αυτές θα κριθούν αναλόγως και την κατάλληλη στιγμή…

 

…όπως λέμε εμείς οι «σοφοί δημοσιογράφοι»… όταν έρθει το timing…

 

…αυτή τη βδομάδα κλείσαμε τα 13 χρόνια κυκλοφορίας ως εφημερίδα και μπήκαμε αισίως στα 14…

 

…δύσκολες συνθήκες με πολλά μαχαιρώματα και αντίξοες καταστάσεις… ανάλογα την περίοδο…

 

…αντέξαμε… και βασικά χάρη στην υπομονή των ανθρώπων που είναι δίπλα μου… και στηρίζουν αυτή τη συλλογική προσπάθεια…

 

…τους ευχαριστώ θερμά με ειλικρινή συναισθήματα και υπόσχομαι πως η προσπάθεια με τις όποιες αδυναμίες… θα συνεχιστεί…

 

…απλά… πρέπει να αποβάλουμε από κοντά μας τα τοξικά στοιχεία που μας περιβάλλουν… και σας ομολογώ πως το έχω κάνει σε μεγάλο βαθμό… νιώθοντας και πολύ όμορφα…

 

…θα ήταν άδικο να μην ευχαριστήσω τους συνδρομητές μας… τους συνεπείς… και να μην ευχαριστήσω επίσης τους ασυνεπείς δήθεν κουλτουριάρηδες γραμματιζούμενους οι οποίοι ξεφτιλίζονται για μία συνδρομή των 60 ευρώ…

 

…δηλαδή για μία παροχή υπηρεσίας έναν ολόκληρο χρόνο…

 

…και για την ακρίβεια… 1 περίπου ευρώ την εβδομάδα…

 

…τόσο μάλλον θα αξίζουν και στη ζωή τους…

 

…επίσης ευχαριστώ και τους διαφημιζομένους μας… που και αυτοί συμβάλουν στην βιωσιμότητά μας με τη στήριξή τους…

 

…και το μεγαλύτερο ευχαριστώ το οφείλω σε ορισμένους τελειωμένους αυτοδιοικητικούς καθώς και στις επιλογές… τους υπαλλήλους τους… γιατί μας βοηθάνε να μαθαίνουμε χαρακτήρες και να ξεχωρίζουμε την «ήρα από το στάρι»…

 

…μη με ρωτάτε για ποιον/ποιους τα λέω…

 

…αυτοί που πρέπει να το καταλάβουν… να είστε σίγουροι πως το ξέρουν πόσο κουπούκια είναι…

 

…εμείς συνεχίζουμε και προχωράμε…

 

…αυτά για σήμερα… ευχόμενος να έχετε καλή Ανάσταση… και ένα καλό Πάσχα με υγεία και αγάπη για τον συνάνθρωπο…

 

…καταλήγοντας λέω πως οι ευχές αυτές αφορούν αυτούς που τις νιώθουν και τις κάνουν πράξη…

 

…για όλους τους άλλους ισχύουν τα προαναφερόμενα…

 

…Χρόνια μας πολλά… με υγεία πάνω απ’ όλα… και ας μείνουμε σπίτι για το καλό όλων… υμών και ημών…

 

…ασπασμούς… και υγεία σε όλο τον κόσμο…