ΑΡΘΡΟ

Του Κωνσταντίνου Δ. Μπλούχου

Βουλευτή Ν.Δ. Ν. Δράμας

 

 

Στην ιστορική συγκυρία που βιώνουμε με τις γειτονικές μας χώρες, η πατρίδα μας αντιμετωπίζει άμεσα, θέματα εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής επιβίωσης.

Φαντάζει ως δεδομένο η πανθομολογούμενη ανυπαρξία μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής, αποδεκτής καθολικά, απριορικά, δεσμευτικά από όλο το πολιτικό το σύστημα.

Αν κάνουμε αυτήν την παραδοχή, κοινός νους απαιτείται και όχι προφητική ενόραση για να προβλέψουμε ότι η πορεία του μέλλοντός μας θα εξαρτηθεί από το εάν θα πραγματοποιήσουμε τώρα, ό,τι δεν κάμαμε στο παρελθόν!

Τι απαιτείται; Η αυτοσυγκράτηση του πολιτικού συστήματος, συνεισφέροντας στη δημιουργία ενός παγίου και «αθόρυβου» πλαισίου, τέτοιου που να εξουδετερώνει τους πειρασμούς και να αποσβένει τους κραδασμούς κομματικής εκμετάλλευσης εθνικών θεμάτων!

Η ανικανότητα δε, προς αυτοσυγκράτηση αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα εφηβικής ανωριμότητας. Μάλιστα αυτή η αριστερή αδυναμία, δρα διεγερτικά και σε άλλων δυνάμεων τα άγονα αντανακλαστικά. Και δεν μπορεί να αναβαθμίζεται σε γόνιμη κριτική (βλέπε πρόσφατη παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα για θέματα εξωτερικής πολιτικής) η πολιτική υπερθέρμανση σε εθνικά θέματα απλώς και μόνο επειδή η αριστερή εντροπία τέρπεται, παράγοντας λήρους και χορταίνεται καταναλίσκοντας ανεμώλια έπη.

Και μπορεί αυτό να είναι η σταθερή στρατηγική προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά, όμως τα εθνικά θέματα, τα πρέπει η φρονιμάδα. Ας μην βαταλαλεί η αξιωματική αντιπολίτευση γιατί κινδυνεύει να γίνει κύμβαλο αλαλάζον.

Είναι δεδομένες και οι γεωπολιτικές αντικειμενικές παράμετροι, όπως αυτές διαμορφώνονται, από τη μια, και τα εθνικά μας συμφέροντα από την άλλη. Απαιτείται εθνική εγρήγορση, απαιτείται να μην παρακάμπτονται οι οδυνηρές πραγματικότητες, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μιας ψύχραιμης στρατηγικής ανάλυσης.

Η κυβέρνηση επιδεικνύει και την ψυχραιμία και την αυτοσυγκράτηση αλλά και την αποφασιστικότητα. Στη ρεαλιστική αποτύπωση της κατάστασης, δεν βοηθούν ούτε οι εθνικιστικές πομφόλυγες, ούτε οι διεθνιστικές ονειρώξεις! Ούτε φυσικά, όταν μικρομεσαία αναστήματα πλανώνται από την ανακουφιστική ψευδαίσθηση ότι μπορούν να συρρικνώσουν την πολιτική, σε διαχείριση και διάλογο, έχοντας την ασφάλεια ότι οι ισχνοί τους ώμοι δεν θα σηκώσουν το βάρος έσχατων ιστορικών ευθυνών.

Η εθνική στρατηγική δεν είναι ούτε δεξιά ούτε αριστερή, και ούτε εθνικιστική, ούτε διεθνιστική! Είναι τα «πάντα», ανάλογα με τις περίστασες. Και δεν μιλάμε όλοι και δεν μιλάμε για όλα! Μιλάνε λίγο, υπεύθυνοι άνθρωποι με ψυχρή λογική, χωρίς ιδεολογική λογοκρισία, που θα εξονυχίσουν τα δεδομένα και τις δυνατότητες, προκειμένου να βοηθήσουν την υπεύθυνη ηγεσία στο έργο της.

Σήμερα η υπεύθυνη ηγεσία έχει πλήρη συναίσθηση και επίγνωση του καθήκοντος της. Και η επίγνωση αυτή είναι πολυεπίπεδη, και κυρίως στη λογική της εκλογίκευσης της οικονομίας σε παραγωγική βάση, γιατί μόνον έτσι μπορείς να στηρίξεις την άμυνα της χώρας, να δυναμώσεις την αποτρεπτική της ισχύ. Ανακτώντας διεθνώς τη χαμένη αξιοπιστία μας, βάζοντας σε στέρεες πια βάσεις την οικονομική μας προοπτική, αναγεννώντας την εθνική μας αυτοπεποίθηση!

Για αυτό, η άναρθρη φλυαρία από τη μια και οι υψιπετείς ηθικολογίες από την άλλη, δεν αποτελούν απλώς ένδειξη πνευματικού επαρχιωτισμού. Βλάπτουν τον τόπο!

Έχοντας υπ’ όψη μου την κατακλείδα της ομιλίας του Υπουργού Εθνικής Αμύνης ο οποίος δήλωσε ευθαρσώς ότι «Τώρα πρέπει να αναβαθμιστούν οι Ένοπλες Δυνάμεις. Τώρα είναι η ώρα, όχι αύριο» έθεσα στον εαυτό μου τον έντονο προβληματισμό για την αγάπη και την αφοσίωση στην πατρίδα, τη στιγμή που ο θορυβώδης γείτονάς μας, βρυχάται και επιβουλεύεται τα δικαιώματά μας, καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, εκδηλώνοντας μεταλλαγμένο ερντογανισμό ως αναβαπτισμένο κεμαλισμό.

Κρίνεται αναγκαία και επιτακτική η συντήρηση, η αναβάθμιση, ο εκσυγχρονισμός των οπλικών μας συστημάτων. Με το νομοσχέδιο για την αμυντική θωράκιση της χώρας που ψηφίσθηκε πρόσφατα η κυβέρνηση και ειδικότερα η ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας μας κάλεσε να κυρώσουμε την σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό αυτόν. Μια σύμβαση που πέραν των άλλων προβλέπει και την αξιοποίηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας κάτι εξόχως σημαντικό και χρήσιμο με όρους κοινωνικοοικονομικούς εξασφαλίζοντας ότι δεν θα ναρκοθετηθεί το προκείμενο από όρους και προϋποθέσεις αδιαφάνειας. Είναι ξεκάθαρο και δεν χρειάζονται τώρα ούτε καν οι αναφορές σε μίζερες αλλοτινές πραγματικότητες. Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, μπορεί συν τω χρόνω να εξελιχθεί σε ένα επιχειρηματικό και συνάμα επιστημονικό και τεχνολογικό διαμάντι της πατρίδας μας.

Το χειρότερο σενάριο σήμερα -ευχόμαστε όλοι περί του αντιθέτου- είναι να υποκατασταθεί μια σοβαρή στρατηγική συζήτηση, από άγονες αντεγκλήσεις, με κυνήγι μαγισσών, με μικροκομματική θορυβοκρατία!

Μίλησαν κάποιοι για την ανάγκη ρηματικής αποσαφήνισης των κόκκινων γραμμών, λες και δεν είναι δεδομένα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, λες και δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι οποιαδήποτε συρρίκνωση του Ελλαδισμού σήμερα θα λάβει πλέον εσχατολογική διάσταση.

Ας αποτελέσει το νομοσχέδιο αυτό, αφετηρία εθνικής ανασυγκρότησης στη βάση της φιλοπατρίας, των ελληνικών παραδόσεων, της στόχευσης σε ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα και της επιδίωξης μιας σιδερένιας συσπείρωσης.

Ευχής έργον η σημερινή συγκυρία να εκκινήσει την αναζήτηση εθνικού προσανατολισμού επιβίωσης.

«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσιν».

Αυτή είναι η Πατρίδα!

Η οποία αξίζει περισσότερο σεβασμό και αξίζει τον κόπο να την υπηρετούμε σε κάθε στιγμή μας και με κάθε τρόπο. Γιατί αν η Πατρίδα πάει καλά, πάμε και εμείς καλά. Κι όταν μέρα με την μέρα η πατρίδα μας απειλείται, κανείς μας δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής και ελεύθερος!

Κατά τα τελευταία μεταπολιτευτικά χρόνια διαπράχθηκαν σοβαρά λάθη από εμάς, τα οποία αποθράσυναν την Άγκυρα και έριξαν νερό στον μύλο της τουρκικής επιθετικότητας. Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουμε αυτά τα λάθη για να τα αποφύγουμε στο μέλλον: α) Όπως το ότι όσα λέγουν οι Τούρκοι απευθύνονται στο εσωτερικό ακροατήριο. Άποψη η οποία κατά κόρον αναπτύχθηκε από Έλληνες διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τελικά αποδείχθηκε απαράδεκτα καθησυχαστική. β) Όπως η ψευδαίσθηση του εξευμενισμού και εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας και η αυταπάτη ότι θα βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλάζοντας τα σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Η Ελλάδα δεν συνορεύει με το Λουξεμβούργο ή την Ελβετία ή το Βέλγιο. Συνεπώς τα θέματα εθνικής ασφάλειας στην πατρίδα μας πρέπει να είναι σε πρώτη προτεραιότητα.

 

*Το άρθρο του κ. Μπλούχου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα infognomonpolitics.gr