Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

στό συναξάρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας διαβάζουμε: «Κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τρίτη φέρνουμε στή θύμησή μας τήν παραβολή τῶν δέκα Παρθένων ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο».

Ἡ Μεγάλη Τρίτη εἶναι γεμάτη νοσταλγία καί προσμονή. Τά τροπάρια ἀναφέρονται κυρίως στήν παραβολή τῶν δέκα Παρθένων, τῶν ταλάντων, τοῦ τέλους τοῦ κόσμου καί τῆς κρίσης.

«Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ». Αὐτό εἶναι τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Ἡ συνάντηση μέ τόν Χριστό δέν εἶναι ἀπροϋπόθετη. Χρειάζεται πάνω ἀπ’ ὅλα ἐγρήγορση, ἑτοιμότητα ψυχῆς, νήψη καρδιᾶς, προετοιμασία, μετάνοια.

Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό μᾶς μιά συγκεκριμένη στάση ζωῆς πού θεμελιώνεται πάνω στή διαρκή ἐγρήγορση. Χωρίς αὐτήν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται μακριά ἀπό τό Χριστό, ὅ,τι κι ἄν ὁ ἴδιος νομίζει.

Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία, σοφά ἐνεργώντας, προβάλλει σήμερα ὡς πρότυπα τίς φρόνιμες παρθένες, οἱ ὁποῖες προνόησαν γιά τά ἀναγκαῖα καί δέν ἀφέθηκαν ὅπως οἱ μωρές στήν ἀμέλεια, τήν ἀναβλητικότητα καί τήν ἀδιαφορία.

Οἱ πέντε μωρές παρθένες δέν εἶχαν «ἔλαιον». Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύουν τό «ἔλαιον» μέ τό «ἔλεος», δηλαδή τήν ἀγάπη. Ἀναπλήρωναν τό λάδι τῆς ἀγάπης μέ τόν ἐγωϊσμό καί τήν αὐτοπεποίθηση τῆς παρθενίας τους.

Ὁ ἐγωϊσμός δέν προσφέρει τήν ἀγάπη στούς ἀνθρώπους ἀλλά τή διαστρέφει καί τήν γυρίζει στόν ἑαυτό του. Ἡ ἑτοιμότητα, ἡ μετάνοια, ἡ καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, ἡ ἐγρήγορση εἶναι ἀπαραίτητα γιά τόν ἄνθρωπο ὥστε νά δεχθεῖ τόν νυμφίο Χριστό.

Μέ τήν λάμψη τῶν ἀρετῶν καί τήν ὀρθή πίστη, πού εἶναι βέβαια δωρεές τοῦ Θεοῦ, θά φέρει τό ἄφθαρτο στεφάνι στούς ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ. Εἴθε νά τό λάβουμε κι ἐμεῖς.