ΑΡΘΡΟ

Του Γ.Κ. Χατζόπουλου

Τ. Λυκειάρχη

ΕΙΚΟΝΕΣ ΖΩΗΣ

 

 

Αφού σπάθισαν για αρκετή ώρα τον ουρανό, κάθισαν αραδιαστά στα ηλεκτροφόρα σύρματα της ΔΕΗ. Άλλα κουνούσαν τις φτερούγες τους κι άλλα λικνίζονταν. Δεν άργησαν να επιδοθούν σε μια ακατάσχετη φλυαρία. Ασφαλώς δεν συζητούσαν κάτι δυσάρεστο. Αυτό φαινόταν από ευχάριστο κελάηδημά τους.

Δεν άντεξε στον πειρασμό της περιέργειας και επιχείρησε ν’ ανοίξει μ’ ένα από αυτά διάλογο. Όταν τα υπόλοιπα επισημάνανε την πρόθεση του εισβολέα, σώπασαν κι έστησαν αυτί. Τι επιζητούσε τέλος πάντων να μάθει από τον φτερωτό κόσμο το γήινο ον; Από πού πήρε το θάρρος να διακόψει την τόσο ευχάριστη συνομιλία. Άλλωστε ήταν μια συνομιλία, που αφορούσε αυτούς και κανέναν άλλο. Πόσο περίεργοι τέλος πάντων είναι αυτοί οι άνθρωποι. Θέλουν να χώνουν τη μούρη τους παντού κι ας μην τους πέφτει ο λόγος.

Δυσανασχέτησε στην αρχή ο φτερωτός συνομιλητής, μα ύστερα έδειξε συγκαταβατικός στην όχι και τόσο διακριτική ερώτηση:

-Μέρες τώρα σας παρακολουθώ να σπαθίζετε τον αέρα χωρίς να νιώθετε την ανάγκη να καθίσετε πάνω στα σύρματα της ΔΕΗ για λίγη ξεκούραση. Απ’ ό,τι βλέπω αυτά κυρίως προτιμάτε για ανάπαυση.

Και σήμερα συγκεντρωθήκατε τόσοι πολλοί κι απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι κάτι σοβαρό έχετε να συζητήσετε. Μήπως θα είχες την καλοσύνη να μου ξεδιαλύνεις την περιέργεια;

-Καλά κατάλαβες, καλέ μου φίλε. Για κάτι σοβαρό πρόκειται. Αν όμως έριχνες μια ματιά στο ημερολόγιο, δεν θα έκανες τον κόπο να προβείς στη διατύπωση της απορίας σου. Ήρθε η ώρα για το μεγάλο ταξίδι. Ήρθε η ώρα, που τελειώσαμε σε μεγάλο βαθμό το ανθρωπιστικό μας έργο. Σας απαλλάξαμε από τον σοβαρό εχθρό της υγείας σας, τα κουνούπια, που όχι μόνο σας ενοχλούν σοβαρά, αλλά θέτουν και σε κίνδυνο την υγεία σας.

Και ενώ εσείς, για να αντιμετωπίσετε με αρκετά εφευρήματα την επιθετικότητά τους, εμείς ως καμικάζι, γράφοντας αρκετά χιλιόμετρα την ημέρα, μετριάζουμε τον αριθμό της επιθετικότητάς τους. Κι εσείς, αντί για ευχαριστώ, μας διώχνετε από τους εξώστες σας, όπου επιχειρούμε με υπομονή να χτίσουμε την προσωρινή μας κατοικία για να στεγάσουμε τον καρπό της νόμιμης συνεύρεσής μας. Έχουμε εντολή από τη Φύση να διαιωνίσουμε το είδος μας, που σας είναι τόσο φιλικό και χρήσιμο, όμως εσείς δεν το καταλαβαίνετε. Βάζετε σκιάχτρα στους εξώστες ή αναρτάτε δίσκους από CD για να μας δηλώσετε ότι είμαστε ανεπιθύμητοι. Έτσι φαίνεται ότι ανταποδίδετε την ευεργεσία μας. Δεν πειράζει, ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Κανόνας της ζωής. Τον σεβόμαστε.

Την αγάπη σας προς τους ευεργέτες σας την εκδηλώνετε από τα αρχαιότατα ακόμη χρόνια. Ο λαός που ξέρε να εκτιμά, καθιέρωσε γιορτή και συνέθεσε πανηγυρικά άσματα. Και είχε δίκιο. Γιατί ο ερχομός μας στον τόπο σας συμβολίζει την πιο όμορφη εποχή του χρόνου, την Άνοιξη. Την εποχή της χαράς, της αισιοδοξίας και το άνθισμα της νέας ζωής, ενώ η φυγή μας, προσωρινή, προοιωνίζει τον μαρασμό της φύσης, τη νέκρωση, το πένθος.

Θα ταξιδέψουμε χιλιόμετρα μακριά, διασχίζοντας στεριές και θάλασσες και αποζητώντας φιλόξενη γη. Δεν ξέρω, αν θα φτάσουμε στη γη της Επαγγελίας. Οι κίνδυνοι, που μας περιμένουν, είναι πολλοί. Όσοι όμως τα καταφέρουμε, θα συνεχίσουμε το ανθρωπιστικό μας έργο, ενώ εσείς εδώ σε κλειστούς και ανοιχτούς συναυλιακούς χώρους θα τραγουδάτε τους πασίγνωστους στίχους του Ελύτη «ένα το χελιδόνι» συνδέοντάς μας με τη γλυκιά εποχή, την άνοιξη.

Αυτά, καλέ μου φίλε, για την ώρα. Αν είμαστε στη ζωή, θα ξανάρθουμε. Δεν σας λησμονούμε, μα κι εσείς σεβαστείτε την προσφορά μας. Και τώρα, αφήστε μας να συνεχίσουμε τον προγραμματισμό του μακρινού ταξιδιού μας. Καλή αντάμωση. Θα τα ξαναπούμε την καινούργια άνοιξη.

-Καλό ταξίδι, φίλοι μου.