ΑΡΘΡΟ
Του Χρήστου Καραγιαννίδη
υπ. Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Ν. Δράμας
Τα τελευταία χρόνια περίπου 500.000 νέοι και νέες έφυγαν από τη χώρα για να ζήσουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει να ζήσει τόσο μεγάλο κύμα μετανάστευσης από τις εποχές που οι γονείς και οι παππούδες μας, χωρίς προοπτική μετά τον πόλεμο, έφευγαν για Γερμανία, για Αυστραλία, για τις ΗΠΑ. Βρισκόμαστε στο «και πέντε» αν θέλουμε να κάνουμε κάτι έτσι ώστε να ανασχεθεί αυτό το κύμα φυγής, έχουμε ήδη αργήσει αν δεν θέλουμε να δούμε τη χώρα μας, και ιδιαίτερα τη Βόρεια Ελλάδα, να ερημώνει.
Οφείλουμε πρώτα να ερμηνεύσουμε τη νεανική μετανάστευση κι έπειτα να δούμε τους τρόπους για να δράσουμε αποτελεσματικά. Ας σκεφτούμε εντελώς απλά και κατανοητά. Ένα νεαρό ζευγάρι που μαζί έχουν εισόδημα περίπου 1.200 ευρώ και ζουν στο ενοίκιο, μπορούν να βγάλουν τον μήνα; Αν με το ζόρι μπορούν, είναι δυνατόν να κάνουν παιδί; Την απάντηση τη γνωρίζουμε. Νέα ερώτηση. Ένα νέο παιδί τελειώνει τις σπουδές του και θέλει να δουλέψει στο επάγγελμά του. Στην Δράμα μπορεί να έχει μηνιαίο εισόδημα 1.000, ευρώ ενώ στο Βερολίνο 4.000 ευρώ. Πού θα επιλέξει να μείνει;
Ας βάλουμε και επιμέρους ερωτήματα. Είναι σοβαρή υπόθεση να υπάρχει βάση για την εισαγωγή στα ανώτατα ιδρύματα της χώρας έτσι ώστε τα μη πιστοποιημένα κολλέγια να αντλούν «πελάτες» – φοιτητές, αυτούς τους ίδιους που δεν μπήκαν στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ; Πόσο μεγάλη μεταρρύθμιση ήταν αντί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να προσλάβει καθηγητές στα Πανεπιστήμια να προσλάβει αστυνομικούς για να φυλάνε τους φοιτητές; Υπάρχει κάποιος νέος, κάποια νέα που μπορεί να ζήσει στο δικό του σπίτι με τον κατώτατο μισθό; Όσα από τα νέα παιδιά φεύγουν για σεζόν στα νησιά και τους τουριστικούς προορισμούς, έχουμε μάθει ως ποιο μήνα τους φτάνουν τα χρήματα τον χειμώνα που γυρίζουν και με τι συνθήκες εργασίας δούλεψαν;
Οι άνθρωποι που ηλικιακά ανήκουν στις νεότερες γενιές ούτε κουτοί είναι, ούτε τεμπέληδες, ούτε χρειάζονται χωροφύλακα για να είναι καλά παιδιά. Χρειάζονται κίνητρα και πολιτικές για να ζήσουν στον τόπο που μεγάλωσαν και αγάπησαν, χρειάζονται κίνητρα για να αλλάξουν τη χώρα, κι αυτό θα έπρεπε να το θέλουμε όλοι μας από κάθε κόμμα, από κάθε παράταξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει ένα παραπάνω καθήκον, γιατί σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις τα τελευταία χρόνια στηρίζεται πλειοψηφικά από αυτές τις ηλικιακές κατηγορίες.
Μια πρώτη, εντελώς απαραίτητη δέσμη μέτρων που δεν περιλαμβάνει τα πάντα είναι: η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ, η προσαρμογή του προς τα επάνω αναλόγως του πληθωρισμού, το ξεπάγωμα των τριετιών, ο διπλασιασμός της επιδότησης ενοικίου (π.χ. 350 ευρώ για οικογένεια με δυο παιδιά), η αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου και η ταυτόχρονη ενίσχυση της επιθεώρησης εργασίας, η μείωση του ΦΠΑ και του ΕΦΚ, η αύξηση στο επίδομα μητέρας για το δεύτερο παιδί, η διασφάλιση της δωρεάν ένταξης όλων των παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Αυτά με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην κυβέρνηση θα συμβούν οπωσδήποτε, είναι τα ελάχιστα που μπορούν να γίνουν. Και, μάλιστα, γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν επαρκούν για να μείνουν οι άνθρωποι στον τόπο τους και να προκόψουν εδώ. Στην Αριστερά είμαστε πεπεισμένοι πως αν δεν αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο τίποτα δεν θα πάει καλά. Σκεφτόμαστε πως η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε όλα τα πεδία της είναι η ικανή συνθήκη που θα ζωντανέψει τη Δράμα, τη βόρεια Ελλάδα, τη χώρα.
Γι’ αυτό όμως χρειαζόμαστε τον ρόλο του κράτους. Θυμηθείτε – και μην ακούτε την προπαγάνδα της Ν.Δ.- πως το δημόσιο σύστημα υγείας έσωσε δεκάδες χιλιάδες ζωές κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Χρειάζεται, λοιπόν, να το ενδυναμώσουμε έτσι ώστε να μπορεί να σχεδιάζει, να υλοποιεί και να αξιολογεί ολοκληρωμένες δημόσιες πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης. Πρέπει να μπορεί να λαμβάνει παραγωγικές πρωτοβουλίες και να συμβιώνει ισότιμα και παραγωγικά με την κοινωνική οικονομία και τον ιδιωτικό τομέα. Πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγική μας βάση και αξιοποιώντας τα διαθέσιμα κονδύλια για την ολοκλήρωση περιφερειακών και τοπικών υποδομών και τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής και στη λογική της οικονομίας της γνώσης με στοχευμένη ενίσχυση της βιομηχανίας και των νέων τεχνολογιών. Η ανακατεύθυνση των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης που σχεδιάζουμε προς αυτήν την κατεύθυνση στοχεύει.
Έχουμε τον τρόπο και την όρεξη για όλα τα παραπάνω. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν θα γίνει αν δεν στηριχθεί στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν στηριχθούν ενεργά και έπειτα από τη νίκη του οι πολιτικές από την κοινωνική πλειοψηφία. Άλλωστε αξίζει, γιατί είναι για τα παιδιά μας.
