ΑΡΘΡΟ

του Παναγιώτη Χατζηγεωργίου

Δικηγόρου Δράμας

Ας το κάνουμε εικόνα.

3 μήνες αποκλεισμός. Δίχως ρεύμα. Δίχως νερό. Δίχως φαγητό. Δίχως φάρμακα. Δίχως Νοσοκομεία.

Ας αναλογιστούμε. Τι εφιαλτικές στιγμές θα ζούσαμε όλοι εμείς. Αν είχαμε αυτές τις στερήσεις. Όχι για 3 μήνες, Όχι για 3 εβδομάδες. Αλλά μόνο για 3 μέρες…

Ας το κάνουμε εικόνα.

Γροθιά στο στομάχι. Σκελετωμένα κορμάκια. Εξαθλιωμένοι γέροι, γυναίκες, παιδιά. Εκλιπαρούν για λίγο νερό. Κλαίνε για ένα κομμάτι ψωμί.

Ας το κάνουμε εικόνα.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ναζί.

Γάζα σήμερα. Κυβέρνηση η Ισραηλινή.

Μήνες τώρα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαδηλώνουν. Δημοκρατικοί Εβραίοι διαμαρτύρονται. Ο ΟΗΕ καταγγέλλει γενοκτονία. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήρια απαγγέλει κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου.

Και ο Νετανιάχου απερίσπαστος συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο του. Με την υποστήριξη και τα χρήματα της Δύσης. Κάποιοι μιλάνε ακόμη για δικαίωμα νόμιμης άμυνας. Λες και το νόμιμο αυτό δικαίωμα εξικνείται μέχρι τη λιμοκτονία. Τη Γενοκτονία. Τον εκτοπισμό.

Ακόμη και πρώην Πρωθυπουργός του Ισραήλ μίλησε για εγκλήματα πολέμου. Ακόμη και ο Τραμπ κρατάει πλέον αποστάσεις. Ακόμη και Πρωθυπουργοί της Ευρώπης καταγγέλλουν γενοκτονία. Ακόμη και η ΕΕ – με την ανίερη και ανήθικη απουσία της χώρας μας – ζητάνε να σταματήσει η συνεργασία με το Ισραήλ. Το ίδιο και η Βρετανία.

Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία πολιτισμένη χώρα δεν ενήργησε έτσι. Πλην των Ναζί. Που έστησαν κρεματόρια. Που σκότωναν όλους τους κατοίκους, γιατί κάποιος αντάρτης είχε σκοτώσει κάποιους Γερμανούς.

Η Δύση θα ντρέπεται για όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη. Γιατί τα ανέχθηκε. Γιατί δεν τα σταμάτησε έγκαιρα. Η Ελλάδα θα ντρέπεται για την Κυβέρνησή της. Γιατί ακόμη και τώρα διαχωρίζει τη θέση της.

Σε όλο τον κόσμο γίνονται μεγαλειώδεις διαδηλώσεις. Για να σταματήσει το μακελειό. Εδώ μόνο αναιμικές αντιδράσεις. Κάποια άρθρα. Κάποιες αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Ελάχιστες μικρές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Και μετά ξαναγυρίζουμε στα καθημερινά μας. Την τιβί. Τη Γιουροβίζιον. Ανθρώπινο δε λέω. Για να μην έχουμε τύψεις. Για να κοιμόμαστε ήσυχα το βράδυ. Δίχως εφιαλτικές εικόνες με τα σκελετωμένα παιδιά που πεθαίνουν.

Θα ντρέπομαι σε όλη μου τη ζωή. Μα τι άλλο θα μπορούσα να κάνω μόνος; Πέρα από το να σχολιάζω στο φ/β. Να αρθρογραφώ στον τύπο. Ίσως αυτό που έκανε ένας Κορεάτης στη Σεούλ; Επί μήνες διαδηλώνει μόνος !!!

Θα μπορούσα να στηθώ στην Πλατεία. Με πλακάτ. Να κάνω απεργία πείνας. Να μαζεύω υπογραφές. Να ενημερώνω. Να ευαισθητοποιώ. Να ξεσηκώνω. Το έχω κάνει στο παρελθόν. Για άλλα ζητήματα. Γιατί όχι και τώρα; Για ένα τέτοιο τεράστιο θέμα;

Γιατί δεν έχω ίσως τις αντοχές. Γιατί μπορώ ακόμη να βλέπω ταινίες στην τιβί το βράδυ και να ξεχνιέμαι. Να τρώω το βραδινό μου. Να κοιμάμαι δίχως εφιάλτες.

…και λεγόμαστε άνθρωποι…