Ο Επίσκοπος μιας Εκκλησίας βρίσκεται «εις τόπον και τύπον» Χριστού. Θυσιαστικά υπηρετεί, κατηχεί, διδάσκει και οδηγεί «εις νομάς σωτηρίους» την λογική ποίμνη που του ενεπιστεύθη ο Κύριος και η Εκκλησία.
Είναι γνωστό ότι θεμελιώδες καθήκον του Επισκόπου είναι η διδασκαλία, το κήρυγμα. Μάλιστα κατά τον Ωριγένη οι πιστοί κοινωνούν όχι μόνο Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά και λόγο του Θεού.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, είναι ένας χαρισματούχος οιακοστρόφος Επίσκοπος με ευρύτητα πνεύματος, με θείο ζήλο και συναίσθηση του υψηλού χαρακτήρα της αποστολής του, με τόλμη, με λόγο αλλά και με φόβο Θεού.
Με την ευκαιρία της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. απευθύνθηκε προς τον λαό της μαρτυρικής Μητροπόλεως Δράμας μέσω της  ποιμαντορικής εγκυκλίου του.Δεν είναι ο μόνος που απέστειλε στο ποίμνιο του μια τέτοια εγκύκλιο. Όλοι απέστειλαν. Αλλά ο Σεβ. Δράμας δεν έμεινε  μόνο στα θεολογικά μηνύματα των Χριστουγέννων αλλά κάνοντας ένα βήμα παραπάνω μας μιλά για τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα.
 «Το κήρυγμα του Επισκόπου σας, λέγει, την ημέρα της του Χριστού Γεννήσεως είναι δύσκολο και οδυνηρό».
Και διαβάζοντας κανείς την εγκύκλιο νιώθει τον πόνο που αισθάνεται και εκφράζει ο ακρίτας Επίσκοπος για τα τεκταινόμενα στην πολύπαθη πατρίδα μας.
Για την πολεμική που δέχεται η Εκκλησία.
Για τις ύβρεις και τον διασυρμό  που εξαπολύουν κάποιοι προς την Θεότητα του Ιησού. Για την στοχοποίηση της Εκκλησίας εν μέσω πανδημίας.
Ένα κείμενο «ιερής διαμαρτυρίας» για την περιφρόνηση του ράσου αλλά  και του ρόλου του κληρικού στην σύγχρονη κοινωνία.
Θέτει «τον δάκτυλον επί τον  τύπον των ήλων» και υπογραμμίζει χωρίς να μασά τα λόγια του ότι η πολεμική εναντίον της Εκκλησίας έχει μεθοδευτεί από ετών, συστηματικά, ύπουλα και μεθοδευμένα.
 Γράφει πολλές αλήθειες αλλά επέλεξα μιαν από αυτές για να αναδείξω την αξία των λόγων του:
« Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει- επισημαίνει- γιά νά δίνει ὁδηγίες ὑγειονομικοῦ χαρακτῆρα. Δέν εἶναι Μ.Κ.Ο. οὔτε πολύ περισσότερο Δ.Ε.Κ.Ο. Ἀρκετά χρόνια πρίν, στό πλαίσιο ἀπομακρύνσεως τοῦ ράσου ἀπό τήν κοινωνία, ἐξεδίωξαν τούς ἀρχιερεῖς ἀπό τήν προεδρία εὐαγῶν ἱδρυμάτων, ὀρφανοτροφείων, νηπιαγωγείων, γηροκομείων, ὅπου ἀμίσθως ὑπηρετοῦσαν, καί διόρισαν κομματικά πρόσωπα μέ ἀμοιβή, φυσικά». 
Στην παραπάνω  παράγραφο  συνοψίζεται η αλήθεια που ζούμε όλες αυτές τις ημέρες  του κορονοϊού αλλά και το δράμα της Εκκλησίας με όσα έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια από φιλικές και εχθρικές αλλά πάντα…ελληνικές κυβερνήσεις.  
Και στη συνέχεια με τα όσα καταθέτει ως Επίσκοπος φωτίζει  τον ζόφο των ημερών μας με το «φως το της γνώσεως» που πηγάζει όπως αναφέρει από το Σπήλαιο  της Βηθλεέμ. Προσφέρει τους εύχυμους καρπούς της πολυκάρπου και καλλικάρπου καρδίας του στα εν Κυρίω τέκνα του ως γνήσιος πνευματικός πατέρας δίνοντάς τους ελπίδα, παραμυθία και παρηγοριά. 
Έτσι θελουμε τους Επισκόπους μας και όχι πολιτικάντηδες του γλυκού νερού που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους.
Ο κορονοϊός κάποια στιγμή θα περάσει! Ανεξαρτήτως των απωλειών που θα έχουμε σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου, η Εκκλησία θα ξαναβρεί την περπατησιά της και τον δρόμο της και τότε θα προσπαθήσει να μαζέψει τα διασκορπισμένα κομμάτια της όχι ως ΔΕΚΟ ή ως ΝΠΔΔ αλλά ως πραγματική Εκκλησία.
Και τότε κάποιοι  Επίσκοποι με τσαγανό που δεν κιότεψαν κι ούτε έκαναν δημόσιες σχέσεις με τους όποιους κυβερνητικούς για να τα έχουν καλά μαζί  τους θα τη βοηθήσουν να ξαναγίνει η Εκκλησία αυτή  που  ήταν πάντα:στοργική μητέρα!
«Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί που θα σώσει την κατάσταση: η Εκκλησία!» (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος).
Πηγή: exapsalmos.gr